BUKURIA E SHKRONJAVE
Tridhjetë e gjashtë xixa,
Xixëllojnë në abetare,
Fëmijëve t`u hapin,
Me mijëra dritare.
Bukurinë që kanë,
S`ua sheh në fletore,
Kur njëra me tjetrën,
Kapen dorë për dore.
Do të pyetnit ju,
Ku e mbajnë bukurinë,
Në fjalën e ëmbël,
Apo mirësinë?
Kur ato së bashku,
Lidhen si një urë,
Bukurinë e kanë,
Në dije e kulturë.
“””””””””””””””””””””
ZËRI MIKLUES
Zëri im është zë durimi,
Nuk qorton e nuk vret dot,
Miklon shpirtin, se do vajin,
Dhe në të ka gëzime plot!
Dhe fëmijë, të dashur miq,
Mos më shtyni ta ndryshoj zërin!?
S`ma do shpirti, besoni, hiç,
Për të keq t`ua qes namin!
Për një fjalë, të keqe fjalë,
Nuk bërtitet e as qortohet,
Turp i madh, për të që s`fal,
Dhe me shokun që hidhërohet.
Zëri im, pra, ndal qortimin,
Kur fëmijët i sheh t`gëzuar,
Kur në lojëra e në ëndërrime,
Me një zemër janë të bashkuar!
