POETËS SIME, ALBINA TREBICKËS.
Në kopshtin e trëndafilave dhe margaritave,
MBIVE,
Poete ALBINA!
E ËMBËL dhe e qeshur si vetë pranvera.
VARGJE të hijshme dhe të fuqishme shpërtheve,
Të mbushur me KËNGË VJOLE e AROM LULEDELE.
Mes FAQEVE të vitëve pikturove fjalë,
Me penelata ARGJENDI i ndërthure,
Me krahët e një ZEMRE që nuk di të ndalë.
Në rrjedhë të PËRBOTSHME.
TI, që VITET SFIDON me guxim e dashuri,
Me zjarr të NDRITSHËM që nuk shuhet kurr,
Në detin e gjërë të njohurisë dhe MIRËSISË.
Me SQIM DHE ETIK të gjerësis së pafund.
POETJA ALBINË ..!
NË PETKUN E NJË NËNE DHE ZONJE TË MIRË!
{Një mijë përqafime së largu.}