DON JAKU I KUKLIT DHE THIRRJA E TIJ HYMN
Sot në Arkivat Vatikan më tërhoqi vëmendjen, një letër shumë e veçantë. Nga relazionet që jemi mësuar të shohim, kjo letër ishte ndrysh , ishte një thirrje, ishte një poezi që mendoj se duhet t’i shtohet letërsisë sonë.
Kush është Kukli? Është një fshat mes Lezhës e Shkodrës, me shumë tradita dhe shumë i vjetër historikisht, Aty ka punuar e jetuar Ndre Mjeda. Sot punon një nga priftërinjtë më të apasionuar, një kërkues shkencor Dom NikUkgjini, i cili e ka shndërruar Kuklin në një Oaz të kulturës shqiptare.
Dom Jaku i viteve 1844, duke përfituar nga zgjedhja e Gregorit të 12, shkroj këtë letër për t’i treguar atij ku dergjej shqiptaria…
KUKELI SOT FOTOGRAFUAR NGA SATELITI.
“Sagra Congregazione
Zërit të Shenjtes Unglilltare,
mos besoni “omni spiritu,”
e di që e Shenjta Congregazione nuk më beson
Ahima,
por duke mos mundur as të hesht,
se cila është pika fikse ku duhet fokusuar
në këmbët e Shenjta të Atit të Shenjtë
Papa ynë Gregorio XII
që i lumtur mbretëron.
Këtu në duart e shenjta atërore
erdhën lotët e mia
që rekomandojnë këtë popull të pakënaqur
popullin e Krishterë Shkodran,
Shqipërinë,
Atdheun tim të varfër
mes bishave të ndyra të barbarisë,
dhe Tiranisë Turke,
mes Caligini ( mitologjive)
e sterilitetit të rëndë botëror
përtej kësaj,
që ende i barazonte hallet e tijë
me një Atë të vërtetë,
Bari dhe Ipezhgv ballafaqohet,
që të përfitojë çdo shpirt
me jetën e gjallë Atërore të tijë.
E jo si të Huajt e lokalët e sotëm
me kujtesë të vogël,
të vendosur gjithçka në rrëmujë,
e gati në shkatërrim
me një dëgjueshmëri të tillë,
me nxitim “lopita loro ete- eteci”
prandaj shumë e dhimshme,
e në fund njëmijë letra në dy rreshta.
Shqipe për mëshirë je poshtëruar
krahët për të fluturuar,
kërkon në kohë të shkurtër.
O fitues me ndihmën Hyjnore,
O jetoj nën dhe i varrosur
i rënë në tokë,
përkulur thellë në gjunjë
nderime shërbëtori,
kaloj , jetoj dhe hesht…
