Ku po shkon kjo botè!
A kemi guxim ta njohim realitetin
Tè jemi si lindèm tè shkojmè pas brezit
Koha kalon besnikèria po venitet
Po humb besimi bashkè me lumturi
Ku po shkon kjo botè pse kaq ligèsi
Tè shkelin me kèmbe stè njohin kush je ti
Mallin e dhimbjes portret aty le
Shpirti belbèzon renkon nè heshtje
Lapsin e mar e shtrèngoj nè duar
Pèr kohèn qè po jetojmè preferoj tè shkruaj
Dhe ditari im shoku mè besnik
Mban amanet lotè edhe gèzim
Nè rrugèn e jetès mbetèm pasagjer
Stacionin e fundit dot se mèsuam
Si dielli qè lind tè falim dashuri
Koha na kujton pleq edhe tè rinj.
B.Agolli Poezia
“””””””””””””””””””””
Ne jete kemi dy prezantime
Qe jane pjesë e cdo njeriu
Njera dore qe te shtyu pertok
Tjetra dore qe te ngriti ne kembe.
Te mos harojme as njeren as tjetrën.
