Agim Demiri
Tregim për një të mbytur
Fusha e Zvezës ishtë shumë e gjerë dhe e rrafshët, aq sa nuk matej me sy. Nëpër këtë fushë kryqëzonin rrugë të ngushta e të gjera me baltë deri në gju sa mezi kaloheshin dhe pluhur, që ngrihej shtëllungë pas shtëllungë , në kohë të thatë vere . Qielli, përgjithësisht i kaltër, si i kuqerremtë anash dukej si një saç madhështor mbi këte fushë. Gati e ndante përgjysmë një kanal i gjerë dhe ujëshumë. Më përpara kishte pasur një urë , që lidhte dy brigjet e tij, por, që kishte ca kohë, që ishte prishur.. Vinin të vegjlit, duke çarë baltën deri te bregu dhe pasi shikonin një copë herë ujin e këtij kanali kthenin nga kishin ardhur Po kështu edhe pleqtë … Ndërsa të rinjtë e fuqishëm , vinin , merrnin duft dhe e kapërcenin me hovje nga ana në anë
Një ndër ato, që kishin ardhur dhe donìn të kalonte , ishte edhe Torum Spuhu një gjysmë i moshuar.Ai si dhe të gjithë , mezi kishte kaluar këto baltëra dhe me qeleshën dhe shkopin e tij , ishte gjetur pranë këtij kanali Kishte kohë, që rrinte në qosh të tij , duke parë ujin e turbulluar, që mezi dukej nga afër se ecte . Kishte disa ditë, që kishte ardhur për të kaluar matanë, por nuk ia kishte marrë mendja , ndaj ishte kthyer . Duhej të kalonte patjetër , në një mënyrë a në një tjetër, prandaj ishte në hall se si të bënte .Herë mendonte se edhe ai e kalonte kështu e herë se nuk mund ta kalonte…
-Si të bëntë ?- Po pse e kishin prishur urën xhanëm ? -Pse nuk e rindërtonin ? Shikonte më të rinjtë , që e kapërcenin kështu , me duftin e tyre dhe mendonte të bënte dhe ai kështu . Besonte se e kalonte Mori edhe ai hov dhe u hodh …Por … sapo i prekën këmbët në qosh për pak , që nuk arritën të shkojnë më tutje, i rreshitën dhe …ra brenda në ujin e ftohtë të kanalit. .Mezi mbahej në anën e tij ,përnjë rënjë a shkurre a seç ishte , duke iu dukur vetëm koka jashtë dhe mezi po mbahej
-Ojt dej, orekujej !- nisi të thotë me vete i shqetësuar dhe i shtrënguar nga uji , -Sak po mbytem… Ndjeu se këmbët po i rrëshqisnin gjithmonë e më thellë dhe fuqitë e krahëve , që e mbanin në anë po e linin dhe koka po i fundosej gjithmonë e më tepër në ujë … Dmth nga çasti në çast po e shikonte vetën , të mbytur në ujë …Jeta edhe pse i moshuar , i dhimbsej, po ç’ të bënte ? E zuri ky rrezik…
-Ndihmë ! Ndihmë ! – filloi të thërrasë me zë të lartë e të çjerrë , Ndihmë se po mbytem !
Zërin e tij e dëgjonin larg dhe afër njerëz të ndryshëm, që dilnin nëpër ballkonet e shtëpive a dritare të shikonin se ç’ po ngjaste dhe kthenin brenda , duke thënë në mënyrë shpërfillëse ” se dikush kishte rënë në kanal dhe po kërkonte ndihmë se po mbytej . Zëri çante ajrin gjithmonë e më i lartë e i çjerrë, po njerëzit mbyllnin dritaret , veshët …sikur të mos kishin dëgjuar asgjë …sikur të mos kishte ndodhur asgjë . Madje , ndonjeri zgërdhihej me turinjtë vesh me vesh se po i dilte profecia se kishte thënë dikur se “dikush do të mbytej në këte kanal pa urë”; Mjerë kush do ta kishte kësmet – thonin ata … Dhe ja , tani .!.. .Dikush tjetër thoshte se kjo mbytje do ta bënte një të mirë se njerëzit do të kujtoheshin se kishte pasur një urë ; se duhej dhe do të ndërtonin një urë -Të ishte mbytur më parë meqenë do të kishte dalë e zgjidhur më parë ky problem …Zërin e tij duke kërkuar kështu ndihmë e kishte dëgjuar dhe i pari i vendit duke luajtur shah me zëvendësin e tij , kishte bërë veshet pipëz për të dëgjuar më mirë dhe ishte shprehur si për të dhënë përfundimin e një problemi, që mezi e kishte zgjidhur : “Do të jetë ndonjë duke u mbytur!”…
– Shah !
-Shah -sheh …! – i ishte përgjigjur tjetri si të ishte zgjuar nga një ëndërr e tmerrshme…
Toruni thirrte sa mundte , duke kërkuar ndihmë në këte rrezik mbytje .Njerëzit e dëgjonin afër se çfarë kërkonte ajo britmë …Ato më larg dëgjonin një krau- krrau të pakuptueshme dhe pyesnin njeri -tjetrin me kureshtje . Si përgjigje merrnin nga ato., që e dinin se dikush, po kërkonte ndihmë se po rrezikohej të mbytej …Njerëz të ndryshëm afroheshin, pasi mezi dilnin nga balta gati gjer në brez dhe çuditeshin me çfarë shikonin
-Ej , qenka duke u mbytur një njeri ! – thonin fëmijët dhe largoheshin në punën e tyre
-Afshanjeraunë për ketë, që po mbytet !- thonin gratë dhe largoheshin të dëshpëruara.. Vinin edhe çiftet, ku burrat i kishin marrë gratë e reja në krah për t’i nxjerrë nga balta dhe pa marrë frymë akoma shikonin Torunin , që thirrtë kështu dhe duke u tmerruar luftonte me mbytjen, që po i vinte nga çasti në çast .
-Pse thirr ? – i thoshte burri sikur nuk e dinte.
-Kërkoj ndihmë se po mbytem!
-Pse ke hyrë atje, morë xhajë ?
-Ju lutëm më jepni dorën të dal !
-Më vjen keq po nuk mundëm se … po , sikur të bie edhe unë brenda , duke të nxjerrë ty ? Jo, se ka më shumë mundësi të më tërheqësh ti mua brenda dhe të mbytëm edhe unë ? Se nuk thonë kot :- I mbytyri të mbyt ! Po, edhe po nuk u mbyta , më prishet kostumi …
-Po më shpëto , more se të ndihmon edhe ajo shoqja….
-Jo , Nuk mundëm të jap dorën se …kam ndytë të kap me dorë. Kushedi çfarë ke kapur me dorë ti …Hajde, ikim shpejt ! – thoshte gruaja e re… dhe iknin, duke e lënë Torunin, duke bërtitur…
– Ah , more xhajë, do të jenë lagur edhe paratë!- thoshte burri, duke ecur krah gruas …
– Heu, or ti – thoshte Toruni i çuditur , – Asnjë nuk të ndihmon të shpëtosh …Po, unë në kohën timë; dmth , kur kam qenë i ri dhe në fuqi , kë nuk kam ndihmuar dhe ja sot edhe ata që i kam ndihmuar, duke rrezikuar edhe vetën dhe ja si ta shpërblejnë …edhe kur i thirr, duke qenë në rrezik, bëjnë sikur …nuk të dëgjojnë , sikur nuk të kanë parë …sikur …Heu or ti ! Heu, or ti! Ndërsa po i rrëshqisnin këmbët dhe po fundosej në ujë
Të fundosurit zhduku , sikur nuk kishte qenë kokën e tij dhe thirrjet çjerrëse. Uji rridhte si përherë , duke i marrë jetën Torunit dhe duke e çuar trupin e tij në fund të tij . Thirrjet e Torunit për ndihmë tani i zëvendesuan thirrjet e njerëzve :”O ç’ a zani , more ! Sapo është mbytur një njeri !” Zëri dhe thirrja thuhej gojë me gojë e dëgjohej vesh me vesh me një çudi, që po shtohej vazhdimisht -Kush ishte fatkeqi ? Pse ishte mbytur ? Aksidentalisht apo e kishin mbytur ? Kishte qenë i ri a i vjetër ?Apo fëmijë ? Burrë apo grua ? Do të ketë qenë ndonjë me depresion …Të gjithë pyesnin me kureshtje …ngrinin supet dhe shikonin njeri -tjetrin të çuditur
Shpejt lajmi mori dhenë …U njoftua dhe policia, që bëri njoftimet përkatëse sipas rregullave, që kishte si dhe televizionin , i cili e shkroi mënjeherë me të kuqe si lajm të fundit : ” Në kanalin e Sukës , që kalon midis Fushës së Zvezës , sapo është mbytur një njeri, që nuk dihet kush është , arsyet Po kërkohet për gjetjen e tij dhe sqarimin e rrethanave të ngjarjës …” Kishte kaluar kohë dhe lajmi jepëj në rrjedhën kohore , si ngjarje, kur kishte ndodhur. Ndërkohë, aty nga dreka , mbi ujin e kanalit u duk të fluturonte shumë afër sipërfaqës së tij si një mizë madhështore, një helikopter , po pas disa fluturimeve, nuk u duk më , sepse nuk e pa asgjëkundi . Në një vend kishin parë një gjë, që notonte mbi ujë, por kishte qenë një dërrasë e gjerë .Pas pak , te kanali erdhën polumbarët dhe nisën të kërkonin …dhe pas shumë kërkimesh e gjetën… E gjetën dhe e varrosen, duke mbetur vetëm historia, “… që në ujin e këtij kanali ishte mbytur një njeri .Zoti i ruajtë të tjerët se ura akoma nuk është ndërtuar …!”