Ti burre….
e mban veten zoteri , isnaf per kafe raki.
Nga gjumi po s te zgjove, gjithe diten fle.
Per halle e prekupime
fare s ta ndjen.
Me fjale e me urdhera
e drejton qoshene
Kjo bote e madhe
burrat ka ne krye
Po harrojn se grate
me ta jane . lidhur nyje
Kenaqen me shprehen
“
grat dime ti bejme zap “
Terbohen kur ndoth e kunderta
Ne heshtje e pranojne
Se ato jan zjarr
se ato jan flake
“”””””””””””””””””””””””
RRUDHAT FISNIKE
Rrdhat te dhimsura ,
Pjell e fisnikeris bujare.
buzqeshin me embelsi e krenari
per cdo copez jete.
Mes brazdave te tyre nje jete jetuar
Ne thellsin e kujtimeve
Nje jete dashuruar..
Per vleren djeshme , te dukshme ,
Kthim mbrapa s do te kete
Malli i malluar do te jetoj per jete
Ne kufit e respektit
Dhe te famshit dinjitet …..
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””
Malli!!
Ta dini..më ka marë malli.
Të përshëndes,në gjuhën shqipe
Mirmëngjes..e mirë mbrëma.
Se mu ngryse..e si mu gëdhive
Iku dita ..erdhi nata.
Gjumi natën..s’ më ka zën
Mëndja bredhë..duke menduar.
Ku jam këtu,,e ku kam qëën.
E nesmja,do gëdhihet prap.
S ka njëri..të flas me gojë.
Nëpër rrugë ,vetëm çapitem.
Shikoj rrotull..mos dëgjoj.
Dita shkoj..me dëshpërim.
Lotët..nga syri më pikojn.
Më merë malli..për shtëpin
Veç një kafe..ta shijoj.
Njërzit të mbledhur..nga gjithë bota.
Me gjuhë të ndryshme lloj,lloj.
Unë anglishten. Copa ,copa .
Më shumë flas..se sa kuptoj.
Kështu radhë..po i shtyj ditët.
Të flas shqip ma kishte ënda
Shpirti brënda..po më digjet.
Të flas gjuhën..si fliste nëna.
A@. Gjini
D-1-19-23
“””””””””””””””””””””””
Një vdekje mister!!
Kishe emër lule..çelur plot arom.
Tridhjet e pes,sa i kishe mbush.
Kishe kohë e ndar..nuk e di sa vit
Jetonte te prindrit,bashk me tre fëmijet.
Përse vdekja saj,ngeli plot mister?
Djagnoza e doktorit,ishte vet helmim.
Ku ishin medjat… që nuk reaguan.
Përse ligji i shtetit,nuk bëri hetim?
Gjithmon pyes .. përse?
Çfar kërkoj ajo,atë natë në rrugë.
Hëna nuk kishte dal, ishte errsir.
Përse do ikte larg ,për tu vet helmuar.
Kur afër shtëpis,..do ishte më mirë.
Eh .. kjo vdekja jote, ngeli plot mistere.
Të vran a u vrave,këtë nuk e di.
Në xhade të gjetën,midis dy qyteteve.
Të hedhur si kërmë ,nga një shpirt i
zi.
Disa goja të liga,e bën të përdal.
Se e pan një herë ,hipur në taksi.
Ajo vajzë e re,kishte vite e ndar.
Po të kishte tradhtuar,do sillte fëmij.
Ah.. moj vajzë e gjor, çfar të kan par syt.
Ndoshta do bërtisje,po të mbyllën gojën.
Kur e ke par fundin,lotët rrodhën lum.
Ndim kujt i kërkove…kujt ja zgjate dorën.
Pyes veten?
Përse nga spitali,drejt e në varreza?
Përse prindrit ,se pranuan në shtëpi?
Përse nuk u vesh.. as një me të zeza?
Përse nuk e qan,as prind,as fëmijë.
Përse ligji i shtetit,heshti para vdekjes?
Përse.. pyes veten, ku ishte gabim?
Përse nuk u gjend,kush ishte fajtori.?
Përse nuk është,asnjë në hetim?
A @. Gjini
D 1-17-23
