THELB I THELBIT
O Albion, o lepurush
Thelb i thelbit që më mbush…
Dy “ kocodhëmbat “ në gojë
Zot…, o Zot… lermë të rrojë…
***
O Albion, o lepurush
Thelb i thelbit që më mbush…
Çahet zemra , fort gufon
Porsa * Shqipen * belbëzon…
***
O Albion, o lepurush
Thelb i thelbit që më mbush…
O krijesë e sime bije
Copëz guri * Shqipërie *
***
Ky Albioni , lepurush
Thelb i thelbit që më mbush…
Dhe , pse qendërlondre leu
Më ngop aromë * Mëmëdheu * !…
Për të ëmblin Albion!…
N . L . ( F )
PLAÇ O VARG
Digju gjellë shkrumb e hi, dhe ti qumësht merr dynjanë,
” Plaç o varg ” me këto, të prera, se më hodhe havadanë….
” Plaç “, sos e thua me zemër, Ti, për mua shkërrmoq botën,
Lakun të të vën te gryka, më qëndis e formon strofën !…
N . L . ( F )
PIKËZUAR
Për një presje, për një pikë
Ooo… sa fortë u gjykova…
Në fakt , më tërheq risia
Fjal’e lidhëza bashkova
Shqipezonja “ kasht’e kokrra “
Ndarë njeriu nga njeriu…
Më të shumtët emigrimi
Ç’mbeti smir’zilia griu…
Falmi – falmi… presje , pikë
Dhe, pse gabim në të shkruar
Për lexues, nga palc’shpirti
Humanizëm pikëzuar!…
N . L . ( F )
GJETA ESHKË
Thash se muza qe venitur, që në rrënjë marrur të tharë,
Për çudi…, palcëlabërisë, flakadan…, e mori zjarr…
Sy ” Ciklopi ” un’e tëra, rrëmbeva ç’kish në natyrë,
Me të shtata të ylberit, kapilarëve u dhash ngjyrë…
Sup më sup e kapur qiellin, pelerinbardhat shtrënguar,
Ç’më bëre imagjinatë?!..Me ” Mite ” më ke trazuar…
Perëndesha Labëri, vargmalet rrotull kurorë,
A, s’më thua, kush t’i derdhi, çelnajat, cili piktor?..
Vallen me rrezen e diellit, blerta-verdha-rozërimi,
Shpirti ” Pegas ” i tërbuar, me sy hapur ëndërrimi..
Orë-Zanë- Shtojzavalle, seç mu shfaqe, mbretëri,
Nëpër kodrinat e tua, kërkoj ” Gjergj Elez Ali “…
Ooooh, ç’dalldi që shijova, virgjërinë me lulërime,
Prehrit tënd, moj Labëri, gjeta eshkë, për muzën time!…
Mbresa nga një udhëtim në Labëri.
N . L . ( F )
