JETA DHURON SHPRESE!
Pranvera vjen embel me lulezimin a saj,
dhe une u kenaqem luleve plot vese ,
qielli i kalter ndricon boten ne cdo skaj,
dhe endrat e njerzve fillojne e marrin shprese .
Lulekuqet kuqelojne mbi kodra e male,
Petale trendafilash hapin sythat ngadhnjimtare,
zogjte cicerojne e ligjerojne plot hare
ne folete e tyre, ne te bukurat saraje.
Vezullojne ujvarat nen ujrat pranverore,
gurgullima e kristalte rrjedh permbi krua ,
fytyrat pa maska shpirtin lezatojne,
njerzit e lire buzeqeshin te gezuar.
U mbyllen spitalet ku ankthi te merr frymen .
zemrat ne kraharor shpirtin gjallerojne,
I lumtur veshtron e pershendet nje doktor!
jeta dhuron shprese te sigurte te jetojme.
Dil e bukura vashe ,dil ne dritare ,
me floket e arta mbi supe shkallezuar,
dhuroi buzeqeshjen e perqafimin djalit,
thuaj se dashuria ne bote ka triumfuar !
“”””””””””””””””””””
KUJDES MIKJA IME !
Nuk kuptoj dot cmiren qe te bren ne vetvete ,
sa here veshtrimin me hedh me percmim.
Shume shpejt “pasurine» e vure ne kurbete,
Sa shume ndryshove moj zonje e vendit tim .
Ishim mikesha e duheshim te dyja,
por nuk e di pse ti,aq shpejt ke ndryshuar.
Ndoshta brenda teje kishte gene pabesie
Une kam koken lart kurse ti je tjetersuar.
Vlera e njeriut nuk matet nga pasuria ,
te tundesh e te shkundesh eshte papjekuri.
Ruaj ndershmerine te patundur mike
Ajo te ngre kryet lart e sundon me mencuri.
“””””””””””””””””””””””””
GRUA ME KARAKTER TE LARTE
Ti je femer ideale , grua me karakter te larte.
Ti je silhueta me e bukur e qenies njerezore.
Ti perjeteson gjysmen e botes me shpirt fisnik.
Ti je altar perendeshe ne parajsen tokesore.
Kaltersine e qiellit shperndan ne syte e tu,
ndonse kalon rrebeshe dimrash te medhenj,
Fjalet ne buzet e tua jane brilante e diamante,
Dhe kur brenda shpirtit copton male e shkembenj.
Ti je nje zane e ralle e bukurise dhe e miresise.
Driten qe te rrethon e shndron ne yje te vertete.
Shpirtrat i zbut si me shkopin e magjise,
Dhe kur te mungon dashuria e me pak lumturi ne jete.
