NE KUJTIM TË BARDHOK PRENDIT.
(Neser me 9 nendor pervjetori i vdekjes)
Sa i veshtirë me duket ,
ky muaj ky vit.
Toka u tha nga malli yt.
Vdekja na griu ,na zuri pritë.
Viti na mbeshtillet,
si dymbëdhjetë lemsha në fyt.
Që at ditë që ai u nda,
Heshtin zogjt e nuk kendojne ma
Edhe toka ka marr vale.
Qe fjalë embel ,zemer bardhë.
Prej kësaj vdekje fryma merret.
Jeta nxihet kenga shterret.
Sa qe gjallë jeten e ndriti.
Burr të mirë e pat Blinisht.
Jan paqtue të tana yjet.
Edhe diell pak po nxen.
Hana rrudhet edhe mblidhet.
E Bardhokut i bajnë vend
Ne mes yjesh dritë shumë.
Shkove në qiell si yll i ri.
Drita jote s’shuhet kurrë.
Neper kohra,n’ përjetësi.
