POEZIA ËSHTË SI PEMA…
Poezia është si pema,
Ajo çel kur i vjen koha,
Në rrugica e ngroh rima,
Si një lule shpërndan aromën.
Nëpër brazda zhytet poeti,
Si t’jetë bujk me plug në arë,
Muza e tij si valë deti,
Ndjen mërzi kur vargu qanë.
Një ditë diell, një ditë re,
Jeta e tij tjeret si leshi n’furkë,
Me buzagaz e dritëhije,
Hahet me vargun kur s’ka mushtë,
Si kalorës kalëron në vllagë,
Kur vargu s’ka shije është i zymtë,
Si një rrugëtar ndjek hapat i beftë
Kur ka muzikalite ndjen vulgë.
Poezia është si pema,
Kokra plot si vegim poeti,
Vargu ropatet nëpër rema,
Her vulg e herë vllagë.
Nexhbedin Basha
18 nëntor 2021
“”””””””””””””””””
Kënga e poetit, vargje kuruar…
Hej! Sa gravura ka ky truall,
Si thesare të çmuara rinë,
Vargje… vargje mirë kuruar,
Si hëna me rreze në lëndinë..
Hej! Sa shumë këngë ka galktika,
Tokës mjaltë, poeti i ka këndu,
Nëpër telat e çiftelisë flashkur,
Vargjet rapsodët i kanë naltësu.
Hej! Sa shumë këngë ka dashnia,
Nën hijen e lisit tuj kuvendu,
I ruan siç ruan nusja prikat,
Vargjet ngjyrë ari zbukuru.. .
Hej! Sa shumë pena janë thyer,
Ku valzon hijshëm pikmenti,
Kënga e shqipes n’zjarr t’barrotit
Vargje, vargje si valë deti.
Hej! Me këngë mbushet ky thesar,
Vargjet kanë ngjyrat e ylberit…
Këngët e poetit rrjedhin si ujvarë,
Pena e tij n’vargje… rreze dielli.
