Ra kjo gjamë krejt pa pritë,
Krejt pa pritë kjo shtriga flamë,
Ti na ike o mik Fatmir,
Medet ike, vëlla s`u pamë..
Ne s`u pamë se fati na ka ndarë,
Ike mik ti në Parajsë,
Dielli, bugzazi yt ar` i larë,
Zoti në fron të donte prane..
Zoti të mori kështu deshi,
Ne na la në pikëllim të thellë,
Dhimbje ndiu i gjith` Fieri,
O Fatmir artist me vlerë
Një artist i merituar,
Shkrive jetën udhës së artit,
Sot të gjithe jemi të pikëlluar,
N`zi ka ra skena e teatrit..
Në zi udhët edhe sheshet,
Edhe kukullat qajnë e pysin,
-Na muar malli të mbushim skenën,
Ku e kemi xhaxhi Fatmirin!!
Në zi vëllezër miq e shokë,
Bardha, djali nusja, mbesa,
Vajza, gjithë fisi në kob,
Se pa pritë të erdhi vdekja,
Qindra role në pesëdhjetë vjet,
në tetatër dhe estradë,
ikone mbetesh në qytet,
ikonë arti kombit mbarë..
Ra kjo gjamë e ne s`u pamë,
Nuk u pamë por të kemi në shpirt,
Se ti le veprat në radhë,
Linde e mbete Fatmir!!
Ah kjo korbë murtajë e zezë,
Si na i pret lisat në radhë,
Faqeve na le kroje loti,
S` kemi më , jo s` kemi fjalë..
Ti u ngjite yll në qiell,
Yll në qiell midis engjujsh,
Portreti yt skalitur në Fier,
përjetësisht në ar` i gdhendur!!