MOS DIL
Te lutem per mua mendo
ti fluturo bjeri maleve e fushave ceo me cep
po asnjhere mos u largjo
jashte rrezeve te syve te mij qe te ndjek.
Ti pusho mbi reren e paster
e noto mbi detin e trazuar
po asnjhere mos u perfshi
ne ate dallge qe nga une do me te larguar
Ti shetite mbi lendine mbi barin e njome
qendro mbi vesen e mengjezit
po mos harro asnjhere se une do te vij
aty tek ty ne rrezen e drites diellit.
Ti hyre dile shetit ulu edhe ne tavoline
jetoje tejen tende ashtu si te vjen
po kur kafen ti te thirhesh ne buze
mos harro se mjalti i asaj kafeje jam une.
Buzqesh shetit kendo e gezo
oret me te bukura kalo
po mos harro asnjhere
se te une ke gjetur mjalt e sheqer
Je i lire si zogu te fluturosh
ne deget e pemes te cicerosh
boten kudo mare te kerkosh
po folen qe ke ne zemren time smund ta shkaterrosh.
Aferdita Budini Vela.
“”””””””””””””””
KOHET KANE BERE
NDRYSHIME
Iku koha jote e koha ime
kur jemi rritur me therrime
kafshaten ne dyshe e ndame
vishnin e nderronim te njejtin fustan
Kur uleshim ne nje sofe
atje rreth saj buzegaz
mbase ngrieshim dhe te pa ngopur
dilnim.me vrape e merreshim me pune jashte
Iko koha jone qe qeshnin e gezonin ne shtepse do vinte daja halla ,nje kursheri mik a shok ne shtepi
e ne me ta gjithe naten do qendronim
te qeshnim.te loznin e kenges tja thonim.
Iku koha jone qe me fener ne mesonim
ne canten e bezes librat me i mbanime pene e boje mbi fletorr ne shkruamin.
kur bojen me uje ne e olonim
Tani kohe te tjera kemi kaluar
me dojon hallon.,kursheririn a mikun rralle me u takuar
nje kafe me kafenene qe ke prane
e me kohen e ardhur askush sta shkel e sja shkel pragun.
Tani rroba mbushur dollapet plot
disa mbase si vesh kurre e rrine kot
kombinohet canta kepuca e fustami
Perse jo ndrrohet shpeshe dhe celulari
Kishte kohe gje gjerat kishin ndryshuar
tani erdhi dhe kjo korone e mallkuar
si elem eshte futur ne jeten tome.
nuk ka perqafime mes gjakut ,fytyrat e njerzeve tane kam frik se do iharrojme.
Aferdita Budini Vela
“””””””””””””””””””””
NE HEJBET E NENES TIME
Nena ime nuk kishte cante lekure
qe te mbante ne duar.,
ajo kishte borsen e saj
dhe hjbete per te udhetuar.
Do te shkoj tja mbledh te gjitha
hejbete di ti mbush
ta marr e ti vare ne qafe
dhe shamin e nenes lidhur ne gush
Do te marr pake dhe
atje te kodra ne maje
nga ai qe nena bente ponicen
edhe ponicen e gatshme qe kame
do te marr perparzen e saj
te mbushura ne kopshti ne perrua
me perime e fruta te freskeka
dhe nje grushte uje qe dilte ne krua
,Do ti marre kerraben
shporten e mbushur me fiq
trirat ku i thante tani ne vere
dhe nje vesh rrush atje ne dege
Do marrja nga pake domete te thara
spece te bluar edhe ne moker
nje grushts trahana e pete
dhe pak fasule ti ziej ne poce
Te gjitha do ja mblidhja nenes
ato qe ajo ka kaluar ne ato duar
gjelpere, boshte edhe furke
edhe vegjet ku qylymat ka punuar
Pakes dru do te gdhend ne prak
nje fije flogu si nishsm
pak recke te vjeter qe kishte veshur
per te fshtymur si nena ne thinjiejt me zjarr
Nje grusht lesh dhie do ta gje
pak sapun ta grij e ta perziej
pak vaj ulliri per te ferkuar
e pastaj ku duhej jakia me e shtruar
Nuk di a do mi nxene ejbet
po nuk mund te le pa marre
nje cop byrek nga nena
po edhe nje fshere djathi stopan
A sa shume kam me marre nga nena ime
govaten ku lante rroba ne perrua
draprin kur priste dellinja
dhe thaset e ngarkuat
Carcafin ku shkundete manin
dhe tjerrin ke thante lule shqerra
shporten qe e mbushte me mare
shporton qe mbushte me veze
Kusime ku mjelte lopen
napen ku qumshti kullante
tuncin ku bente bylneti
dhe sheqen ku mjalti qendronte
Do te futem ne cdo dhome
do i mbledhe zeri atje ne mure
do i marre kenden e kenduar
edhe vallen e kercyer shtruar
Te sunduki ta ti futem
nje shami me temina do ja marr
ate jelekun me sumbulla
qe ere berzilok e trendafili mbajne
Do ti fute ne hejbete
qe ajo i kishte punuar vet
i kishte punuar atje ne vegj
ti hedh ne qaf e sdo o heq
Aferdita Budini Vala.
