Ne krahet e nenes time ndjehesha ngrohte,
s’kishte dimer asnjehere,
zemra ime atje mbushej plot
merrte mjaltin e bletes perhere
Ajo me donte shume
aq sa gjumin e harronte
mjaftonte une te isha mire
si driten e syve me shikonte
Me nenen ndjehesha shume mire
aq shume ate e besoja
me te diskutoja gjithcka
nuk ndjehesha keq kur me qortonte.
Ajo ishte idhulli im
si ajo doja te veproja
isha e vogel dhe u rrita
nga ajo u frymzova
Nena ime ishte e bukur
si yll i rene nga qielli
po me e bukur ishte brenda
shqirti i saj ndrinte si dielli
Me nenen time ndjehesha e gezuar
se ajo ishte ilaci i shpirtit tim
ajo e dinte plagen qe duhej mjekuar
e kisha doktorin me te mire
Me nenen time ne shpirt isha e qete
edhe se ndonjehere gumezhinim si bletet
po ajo bletet dinte ti drejtonte
qe bleta ne zgjoje mjaltin ta shtonte