Kur isha fëmijë
në ëndrat e mija
ecja këmba -dore
cdo gjë do ta zija

Me pluhur dhe me baltë
mbushej gjith fytyra
dhe rrobat në trup
bëheshin ngjyra-ngjyra

Me zi sa qëndroja
mbi këmbët e mija
vec dy gur bashkë
kurr nuk i lija

Nuk lija gjerdhe
me tela me gjëmba
dhe kur shija poshtë
me gjak mbushur këmba

Nuk na mbante vendi
s’ndihenim lodhje kurr
dhe në vënd të luanim
qellonim me gur…