MOS E HUMB BUSOLLËN
Mos e humb busollën
Ti o lum miku im
Kujdes ruaje se të duhet
N’këtë botë dhe n’amshim!
Ruaje se të duhet
Ta gjesh orientimin
Ta gjesh rrugën e drejtë
Deri në ribashkimin!
Jo nuk bëhet deti zjarr
Jo nuk bëhet zjarri det
Jo nuk shuhet ylli i dritës
Ja se ndizet kandil i rritës.
Ku e la shkëmbi dhëmbin
Ku e mori lulja gjëmbin
Ku nuk laget uji i tharë
Ku nuk thahet uji i valë.
Pse kjo mbetet një skëterrë
Pse nuk shuhet zjarri vrerë
Pse injorantët hapin derë
Pse kjo botë e pa vlerë?
Mos e humb busollën
Ti o lum miku im
Kujdes ruaje se të duhet
N’këtë botë dhe n’amshim.
“”””””””””””””””””””””
NËNËN MOS E LE VETËM
Nëna nuk të lindi t’ia dhurosh vdekjen
Nëna nuk të rriti t’ia rëndosh jetën,
Nëna nuk të dha këshilla rrugëve ta lësh
Nëna të lindi ta duash, të gëzuar ta bësh.
Dije se nëna nuk jeton jo aq gjatë
Mos e le të vetme, mos e le të ngratë,
Rri pranë saj derisa vdekja ta merr
Mos ta gjej t’vetme si mos t’ketë askend.
Dashuri e nënës, ndaj teje zgjatë përjetë
Nuk është si zjarri n’dimër që shuhet shpejt,
Është dashuri që del nga zemra e saj
Mos e le vetëm , mos e bëj me vaj.
