Trazim !
Re të zeza, muzg makthi
Errësirë e thellë…e plotë trazie
E mbushur me karkaleca llafazanë
Në nje monotoni këngësh herezie.
Mbushur ballin me djersë të ftohtë
Cilido që ndjen mbi shpinë këte shtypje
Ngre syte përpjete e thotë: O zot,
Kur do mbarojë kjo kohë tradhëtie.
Dhe pas kësaj s’vonon përmbysja,
Gjarpërinje e zinj cajnë drejt qiellit
Vullkani shpërthen e merr përpara
Re të zeza, skëterrin nën dritën e diellit.
Në vënd të tyre vijnë re të bardha
Kjo ere zefir thanë djersën e ballit
Bilbili këndon në degë të blirit
Dhe lan cdo gjë nga bota e mbrapsht
E cila tretet në zenit të qiellit…
“””””””””””””””””””””””””””””””””
Qekur zoti krijoi boten,
egzistonte dashuria,
loti, malli, brenga, dhimbja,
padyshim dhe tradhetia.
Brigjeve sa lot qe rane,
ndaj dhe ujerat jane te kripur.
Valet shpesh te shqetesuara.
Mijera lot i kane pritur.
Dhe jehonat neper detra.
Klithma dhimbjesh neper shekuj.
Vrare e prere e djegur luftash.
Dashurite legjenda mbetur.
Sot jehonat prap rikthehen,
I sjell vala degjojn brigjet.
Klithm e shpirtit tim perzihet.
N’flaket e mallit zemra digjet…
“””””””””””””””””””””””””””
Vetmija vjen e me mbeshtjell me mantel
i saji mantel sonte qenkerka gri !
Dikur plot ngjyra malli qe me merte
Trishtueshem zbehen , treten nji nga nji
Dikur sekondat rendonin si shekuj
Me mori malli- belbezonim te dy
Ne c’kohe u humbem e me su deshem
loti i mallit…djeg shpirtit…tretet ne sy…
“”””””””””””””””””””””””””””””””””””
E DEHUR
E dehur nga ky ajër i freskët mëngjesor,
mbarsur aromë dhe lagështi,
e dehur nga ky liqen madhështor
që qiellin ka mbytur brenda tij.
Dehur jam nga aroma e tij,
tek fle shkujdesur përmbi shtrat,
gjithë natën dehur dashuri,
dashuria dehur në këtë natë.
