BUZËQESHJE PAFAJËSIE
Pres,
por ti harrohesh udhëve,
parqeve,
lulishteve,
pyjeve,
të rrëmben një lule,
një gjethe,
një flutur,
humbet qiellin tek vështron,
në ditë me diell, me re,
në netë me hënë e yje,
humbet në këngën e zogjve,
shtegtimin e patave në vjeshtë.
Ah, fluturzat e borës të magjesin,
kur kthehesh në vendin e faljes,
më thua:
-vallëzova me ty, bukuri.
Unë, nuk mund të zemërohem,
buzëqesh me pafajësinë.
“””””””””””””””””””””””
QAJ E QESH….
Sipër pyllit…,
mbi kodrinë,
rri i heshtur për çdo ditë,
mbaj vesh heshtjen në çdo stinë,
oshëtin e oshëtin,
rri mbledh mallet rrotull vijnë,
buzës tënde psherëtimë,
qaj e qesh,
qesh e qaj,
mbledh buzëqeshjen e asaj…
“””””””””””””””””””””””
Mos e vri … mos e gjakos dashurinë
Mos e përdhos , nëse nuk beson në të
Ajo, çel si gonxhe, në zemrat e dlira…
Pëshpërit si era me të ëmblin zë .
