
Në lakuriqësine e fjalëve të tua,
U turpërova,
A veten mohova?!
Jo kurrsesi.
A në të kisha faj?!
Lutja veten të me bindej,
I thosha,
Mos, mos qaj.
S’vlen ky pikëllim,
Në s’je shpirti im,
Në s’je kush kisha besuar,
As në këtë jetë,
As dhe në mijra për t’jetuar.
S’vlen,
S’ja vlejtën,
As orët e mundimit,
Për tek ti,
S’ja vlejti kur të thosha,
Ti je dashuri.
S’ja vlejti debati,
Që nënën s’dëgjova,
As përplasja e derës,
Kur tek ti vrapova.
As kur gati isha,
Botës kryq ti vija,
Me miljona ëndrra,
Vetëm të t’arrija,
Bashkë të ishim,
Mendoja me kot,
Se një ëndërr kishim,
Se jetuam dot.
Por jo,
Nuk pati vlerë asgjë,
Ndaj po iki për fare,
Pa u kthyer më.
E ,
Në m’bën me faj,
Kur ke gabim,
Dije je,
Zhgënjimi im.
Arjana Fetahu Gaba,
New Jersey, May 2020