VAJZË MOJ!
Vajzë moj, të shoh lënduar,
Sytë të kuq, nga lot lotuar,
Rri si lule e trishtuar,
Porsi diell perenduar.
Zemrën shumë po ma ngushton,
Trendafil i shpirtit tim,
Kur ta shoh lotin ndër faqe,
Sikur nesër, s’ka më agim.
Pa kujto ç’të kam mësuar,
Ji krenare për çka je,
Fytyrën mos ta shoh mbuluar,
Siç nxin qielli, fryrë në re.
Mos lë kurrë të shkelin,
S’je gjethe vjeshte në trotuar,
Por je vajzë shkuar floririt,
Je e imja, margaritar.
Eja të të puth në ballë,
Kujtoi vetes se nga vjen,
Të kam të çmuar, të kam të rrallë,
Mos harro kurrë, sesa ti vlen.
Të rrita me miell të fundit,
Ndonëse s’patëm pasuri,
Dorën nuk e ndymë askundi,
Por gjithmonë me ndershmëri.
Nesër, s’duhet të të shoh të qarë,
Kush të lëndoi pabesisht,
Tregoi që ti s’je lëkundur,
Sado intrigat, pavarësisht.
Tregoi që je vajzë e nënës,
Tregoi që je në të drejtë,
Tregoi zemrën ke të fortë,
Dhe syrin ke të mprehtë.
Arjana Fetahu Gaba..
New Jersey, February 2020
“””””””””””””””””””””
QËNJA JOTE
Në hapat e tua,
Ku tretet mendimi,
Unë ende gjurmët,
Akoma s’ti shoh,
Qënia jote,
Sa afër dhe larg,
Për mua sekret,
Që duhet t’a njoh.
Por unë si fëmijë,
Që ka turp të flasë,
Dhe frikë mos bëj,
Ndonjë gabim,
Ndiej zemrën tënde,
Fildish të bardhë,
Nga sytë e tu,
Që vetëm ndrijnë.
Ti i dashur,
Për mua je,
Një mal me dëborë,
Një yll në agim,
Ti je pranvera,
E buzëqeshjes time,
Ti je puthja,
Në çdo zgjim.
Qënja jote,
Sa afër dhe larg,
Për mua sekret,
Që dua ta njoh,
Në ditët e mija,
Deri në fund,
Dua sytë e tu,
Ti kem që të shoh.
Arjana Fetahu Gaba