Nese nje dite nuk do me shohesh me
Mos u merzit
Se pran teje do jem dhe do te pergedhel
Nese zerin nuk do ma degjosh
Mos u deshpero
Nje petal do te dergoj qe te me kuptosh
Nese do ndihesh vetem
Mos u trishto
Se pran teje do te jem kete mos e haro
“””””””””””””””
E haruar ne kujtesen e kujtimeve ditarin veshtroj
I mbuluar nga pluhrit i muzgu te haresen leht e pastroj
Shfletoj nga dal duke lexuar cdo fjal qe shkruhet ne te
Nje pshertim nxer dhe brenda shpirtit nje melankoli ndej
Syt me verbohen nga trishtimi disa pika loti leshojn
Zemra e mbytur nga malli i te kaluarer fillo e renkon
“”””””””””””””””
Me ka ndodhur te behem e ashper me veten time per te qen e drejt me te tjeret
Me ka ndodhur te jem realiste per gjithcka qe te mos te lendoj askend
Me ka ndodhur te largohem nga gjerat e bukura duke jetuar me imazhin e tyre
Me ka ndodhur te mos mar vendime se shum si kam realizuar
Me ka ndodhur te mos enderoj se e di kur te zgjohem do zhgenjehem
Me ka ndodhur te ec ne rrug te pa ditur ku jeta me ka drejtuar
Me ka ndodhur te perballem me momente te veshtira dhe sjam nenshtruar
Me ka ndodhur te shof gjera paimagjinuar dhe pa pritur jeta mu ndryshua
“”””””””””””””””””””””””””””
Dikur
Eh sa ironike eshte jeta se te till e sajuam vet ne
Shprehja qe tashen do na tigullij me shum ne vesh do jet “dikur “
Po po dikur jeta ishte aq e bukur e mbishur me plot kuptonim
Se kishte vet ngjyrat me te bukura qe vet natyra ja dhuronte
Gjithcka ishte natyrale dhe mbushte jeten me gjalleri
Nga do qe hidhje veshteimin ndihje vec kenaqesi
Dashuria ishte aq romantike si freskia shum ngjyrshe qe natyra dhuronte
Jeta rezatonte si reze djelli e mengjezit qe dukej sikur te buzqeshte
Po sot si per ironi jeta po na e shperblen ne te njejten resto si e kerkuam
Ato freskit shum ngjyrshe na shfaqen nga gradacela e larta qe ngrihen
Rezat e djellit i shofin te buzqeshin te ngrira ne do nje faqe muri te pikturuar
Kjo eshte ironia e jetes qe ne kerkuam cfar deshiruam ne vet e sajuam
