MBRËMJE, FUND DHJETORI
E tmershme kjo qetësi
Po pres të hapet dera
Dhe të hyje mbrenda ti
E të më urojsh vitin e ri
Kot, veq një erë veriu
Vie ngarkuar me ftoftësi
E dritaret i rrahë me furi
Herë herë nëpër to
Mes degësh shihen
Një copë hëne dhe yj
Ndërsa unë digjem për ty
Nga jasht sikur dëgjoj
Gjamë plaku me 12 bijë
Që po ikin në legjendë tmeri
Po tretë një vit veshur në zi
Si një prallë e trishtuar
Nga një grimcë sulmuar
Virusi kovid- virus i mallkuar
Eh, sa shumë jetë ka shuar
Janë varrosur në errësirë
As trupat pa iu parë
Pa iu thënë as lamtumirë
***
Po ti o engjuleshë
Ooo e imja shpresë
Eja sante, të paktën sante
Krahapur po të pres
Me ngrohtësinë tënde
Më shkrij zemrën time
Ngrirë në vetmi e kujtime
Dhe me shpirtat malluar
Të e tretim këtë trishtim
Ta presim edhe këte vit të ri
Si të tjerët vite më parë
Në orën 00 të ngrejmë dolli
Përqafuar me afsh e dashuri
Ta presim edhe një ag të ri
Pastaj nëse kovidi na rrëmben
Bashk të ikim në përjetësi
N`parajsë të prehemi unë dhe ti
Bajrush Bunjaku
E tmershme kjo qetësi
Po pres të hapet dera
Dhe të hyje mbrenda ti
E të më urojsh vitin e ri
Kot, veq një erë veriu
Vie ngarkuar me ftoftësi
E dritaret i rrahë me furi
Herë herë nëpër to
Mes degësh shihen
Një copë hëne dhe yj
Ndërsa unë digjem për ty
Nga jasht sikur dëgjoj
Gjamë plaku me 12 bijë
Që po ikin në legjendë tmeri
Po tretë një vit veshur në zi
Si një prallë e trishtuar
Nga një grimcë sulmuar
Virusi kovid- virus i mallkuar
Eh, sa shumë jetë ka shuar
Janë varrosur në errësirë
As trupat pa iu parë
Pa iu thënë as lamtumirë
***
Po ti o engjuleshë
Ooo e imja shpresë
Eja sante, të paktën sante
Krahapur po të pres
Me ngrohtësinë tënde
Më shkrij zemrën time
Ngrirë në vetmi e kujtime
Dhe me shpirtat malluar
Të e tretim këtë trishtim
Ta presim edhe këte vit të ri
Si të tjerët vite më parë
Në orën 00 të ngrejmë dolli
Përqafuar me afsh e dashuri
Ta presim edhe një ag të ri
Pastaj nëse kovidi na rrëmben
Bashk të ikim në përjetësi
N`parajsë të prehemi unë dhe ti
