13.5 C
Tiranë
E mërkurë, 19 Mars 2025

Bardhyl Bejo

Kohë “lufte”.

Reth një orë kalova mbrëmë me një shok të hershëm. Pimë edhe nga “njëckë”. Bisedë të zakonëshme, por erdhëm në shumë humor kur filluam të kujtonim disa histori zboresh ushtarake të kohës të rinisë. Me lot.

Në kthim ndalova te një farmaci afër shtëpisë.

“Një Ominik Obuz” i kërkova një ilaç farmacistit, një zotërie rreth 40-ave.

Më pa me dyshim.

“Ukrainas”?

Ju përgjigja me tangërrllik dhe në dialekt.

“Po, Ukrainas Tirone”.

“Si e do Obuzin bregdetar apo tokë – ajër”?

“Jo. E dua prostat – fshikëz urine”. E kuptova që kisha ngatëruar diçka.

Më dha një kuti të cilën e dallova menjëherë.

“Po, tamam kjo, eh… kujtesa! Rrofsh”!

“Ominik Okas xhaxh e jo Obuz. Herë tjetër mere kutinë me vete, se ngatërohesh dhe në vend të sulmosh prostatin e keq, të shpërthen ndonjë copë zorre e shëndoshë”.

“Faleminderit e më fal”.

“Me nder qofsh e mirupafshim në ‘Ukrainën e lirë”.

Qesha pak si punë torollaku. Kohë “lufte”. Këmbët e lehta e faqja e bardhë.

“”””””””””””””””””””””””””””””””””

Një ditë në mbledhjen e bashkimeve profesionale të sektorit – sipas fb-ut.

Vajta në barakën ku bënim mbledhjet e sektorit. Ajo kishte pak që kishte filluar :

– Më fal për vonesën o shoku Xhike – ju drejtova përgjegjësit të organizatës profesionale të sektorit – por unë e dija për në orën dymbëdhjetë e gjys … Vallahi o shoku Çim që nuk të rrej – shtova më pas kur pashë se kryetari i madh i profesionales rrudhi buzët i pakënaqur”.

I erdhi keq Xhikes me sa duket që pakujdesinë time e shkarkova te ai dhe menjëherë më sulmoi si shqiponjë mali.

– Are po kujt do me ja rras golin ti are lafarak? Hik are dreq, hik e mo i jep tjek ma – dhe sakaq u drejtua nga kryetari i madh – Më vraftë i madhi zot po qe se nuk i kam thanë me gojën teme për m’ dymëdhit …

Na ndërpreu menjëherë të dyve shoku Çim :

– Are qelbacën, are ju që të dy qekeni ba për tu lidh. Ime ja ku po ju a hhhem për t’funit herë. Kur hhhemi më dymëdhit, në dymëdhit duhet të jenë t’gjith ulur m’byth. Nryshe, ja për kët duhan që neza ime, do ju baj të mytni m’Shkumi me kamët tuja, vallahi e bilahi! Kaqi gja kisha për të hhhanë unë”!

Një orë më pas të tre si udhëheqja e sektorit, i unifikuam përfundimisht “kontradiktat antagoniste në gjirin e popullit” te klubi i Pasho çamit, Pasho shpirtit. Unë me shokun Xhike nganjë konjak e kafe para, kurse shoku Çim në vënd të konjakut mori një kaçurrel.

“”””””””””””””””””””””””””””””””

Ç’janë këta more aman…

Por ç’të duhet ty more kërriç gomari që të meresh me partizanë e gjermanë, ti që akoma nuk lidh dot brekët e tua!? Ti kërkon të mësosh se çfarë ka ndodhur 50 vite më parë se të të pillte jot’ëmë, që më mirë të kishte bërë një kërcu se sa ty? Ti o malukat do të tregosh se kush ishte e çfarë ka bërë Avni Rustemi e Myslym Shyri, apo çfar të nxe goja jote e shqyer?

Po pse more koqe injoranti nuk meresh me atë që duhet? Si i bëhet që opozita të kthehet në alternativë pushteti e jo në armiken më të egër të popullit të vet? Si zgjidhet çështja e zhvillimit të vendit, në mënyrë që të mund të barazohemi pas afro 20 vitesh me treguesit e sotëm të Europës? Si i bëhet që pasurija e Shqipërisë të mos shpërdorohet por të investohet në të kapitali më i besueshëm i mundur? Po për bujqësinë e coptuar e të telekosur, çfar mendimesh ke? Po turizmi? Si e mendon që ato bukuritë bregdetare e malore ta shijoheshin njësoj nga të gjithë, të huaj e shqiptarë? Po shkatërrimeve që janë bërë deri më sot, shpërdorimeve dhe vjedhjeve që e kanë kthyer këtë vend në parajsë të hajdutëve, të politikanëve kriminelë dhe të atyre “intelektualëve” si ty që ju ka zënë koka dhjamë, si mendon se do ti gjykosh për të sjellë në këtë vend drejtësinë e merituar?

Po, ja sikur me çerekun e këtyre të meresh ti ore Lei Fen edhe mund të haesh e mund të na gënjesh. Po kështu? Kështu me këto lloj palaçollëqesh që nxjer nga goja kërkon të futesh në politikë ti?

Ik ore malukat, ore të zëntë ai barku i verës e të mos kesh kanal ku të gjesh derman! Se nuk i kemi boll këta qafë derrat tanë që kemi 30 vite e nuk na u ndanë, por edhe ti na duhesh tani. Ik ore vemje e këput qafën!

“””””””””””””””””””””””””””””””

Raxh Kapuri me mustaqe…

Deri në ndeshjen e rradhës lexojmë e na kujtohet ndonjë gjë.

Muzikë të madhe shijonim më parë nëpër festivale. Por edhe nëpër rrugë, muzikën që lindëte aty. Dhe ajo, përveç efektit shpesh humoristik, si melodi tingëllonte aq ëmbël ama, sa kënga të fiksohej dhe e përsëritje me qef.

Unë jam i brezit që kam aritur Maqo Pehlivanin, ashtu siç i thonin atij këngëtarit korçar të rrugëve : Na zuri gjumi / në breg të lumit / na vjen dashnorja me nalle / dhe na zgjuan nga gjumi… Dhe e dridhte zërin Maqo Pehlivani duke vibruar nga pak pëllëmbën e dorës të djathtë që e mbante para si punë mikrofoni. Hajde të kënduar hajde!

Edhe tani, “fap”, të vjen ndonjëherë ndër mëndje ndonjë këngë e tillë e fillon dhe e këndon. Të lehtëson pakëz nga pesha e gomarllëqeve të përditëshme. Se çfarë tjetër të kërkosh nga një këngë plot pasion ku derdhej me aq dashuri shpirti i atij që e këndonte? Dhe jo duke ulëritur e duke u çjerrë, por ëmbël e ëmbël, me një zë të butë e pa intonime, me melodi të adaptuara ca nga këngët e njohura e ca nga filmat e kohës.

Po kur për dreq mbaj mend një tip fukarai, i cili para se të kërkonte ndonjë monedhë këndonte hallin që i kishte rënë!? Më ka lënë pak kujtesa tani, por ishte një që qahej duke kënduar qosheve për të dashurën që e kishte ndarë jeta e pabesë. Nuk mund ta haroj ! : “Eh unë i mjeri me halle / edhe një të dashur që kisha / atë ma shtypi makina e m… / Oh kjo makina e m…, makina e m…

I mjeri këngëtar! Kur bënte oh… e kur kujtonte se pse ishte këputur në mes dashurija e tij, zëri i mekej dhe nga sytë rridhnin pika loti të nxehtë…

Mu kujtuan këto këngë, thjeshtë pasi para disa ditëve pashë një koncert (apo nuk e mora vesh se çfarë ishte) ku një tufë këngëtarë të rinj këndonin, por me fjalë që e bënin orkestrën dhe zërin e tyre të nxirte xixa nga nervat. Fjalë me terminollogji a thua se po ndiqje koncert të ndonjë shkolle të policisë kundër krimeve të rënda : vrasës, i poshtër, tradhëtar, i pa besë etj. Nuk i ndoqa shumë, pasi nga kuzhina e shtëpisë dëgjova një thyerje të tëmerrshme pjatash dhe një korr zërash “mbylle more atë m…televizori”.

Eh sikur ndonjë nga këta “këngëtarët” e sotëm të kishte mundësi të na këndonte ndonjë prej atyre këngëve që kujtova (atë të Raxhit të shqipëruar psh), eh çfarë shërbimi të madh mund ti bënin kombit : Raxh Kapuri me mustaqe / puthi Ritën mu në faqe / A a a … Raxh Kapur / mos u bë si i sëmur …

Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.