OAZA JUAJ.
Shpirti psherëtin,
ndjehem i braktisur
në kurthin e akullit
e lamtumirës.
Zemra e vetmuar
përpiqet të ushqejë jetën.
Kjo jetë e dëshpëruar dhe
anemike.
Mendimet e hutuara
ata përplasen me njëri-tjetrin
asgjësimi i asgjësimit
sensi i dëshirës,
për të thënë ” Jo!”- Lamtumirë.
I vetmuar
Unë thith ajrin e nxehtë të gushtit,
ngopur me lagështi.
I vetmuar
si në një shkretëtirë,
aty ku syri ka humbur
në boshllëkun mbytës.
Dhe ju shikoni
kaq e vogël,
kaq e padobishme
Ku është oaza jote
është kaq larg
dhe kaq afër.
Aty ku ëndrrat e lagura
ata mund të shuajnë etjen,
dhe fluturon lehtë.
Por, ah sikur kjo ” por “,
ishte…
Unë jam këtu.
Më shiko mua!
Unë jam oaza jote.
Aty ku rrezet e diellit
Ata e refuzojnë veten,
dhe shkëlqejnë,
në sytë e tu.
Ato janë dehja e ëndrrave tona.
Dora e padukshme
kjo të bën të zhdukesh
vuajtjet.
Jam brenda teje.
Aty ku mendimet ndërthuren,
së bashku,
duke ndjekur lumturinë
shpirti ynë.
Unë jam këtu.
Jeta jote.
Përqafimi yt
nga dashuria.
“”””””””””””””””””””
NUK PASKAM JETUAR.
Në një libër të rinisë
nis të lexoj një poezi.
Vargje për qytetin tim.
Dhe në çast
ndihem i emocionuar.
Rreshtat e parë rrjedhin natyrshëm.
Vargje të sinqertë, të freskët
si uji që buron në male.
Ishim gimanazistë,
të njomë
si bari me vesë.
Të pafajshëm
si lulja që çel petalet në mëngjes.
Ishim një ëndërr e bukur
në kurthin e mjegullës.
Duke shpresuar të ishim gjithçka
që donim të ishim.
Vazhdoj të lexoj me nostalgji
rreshtat hije rëndë si muret e shtëpive.
Herë fëminorë
duke vrapuar mbas topit
në pluhurin e rrugës së vjetër.
Herë të qeshur
nga gëzimi i fitores.
Pa kuptuar kush ishim
Ç’farë fshihej pas
në sa ne rriteshim?
Befas fjalët ndrrojnë ngjyrë,
dalin nga vehtja.
Gënjeshtrat mbijnë
si bari i keq në lëndinë.
Nën një dritë të dobët
virgjëria vdes
me një heshtje varri.
Dhe nostalgjia ngrinë
duke lënë pas
hijen e dëshprimit.
Një dhimbje e fortë
përshkon krahërorin.
Kam shkruar aq bukur!
Duke qenë vetvehtja.
Dhe shumë gënjeshtra
nën syrin e sistemit.
Shkrueja çdo ditë
pa e kuptuar se,
nuk paskam jetuar!
Por dikush tjetër
i fshehur
mbrenda meje
kish vjedhur
jetën time .
“”””””””
Buzëqeshja jote
Buzëqeshja jote,
rrezja e parë e diellit
kush vjen brenda
në dhomën time.
Ylber me ylber
që djeg errësirën
nga mendimet e mia,
kur jam unë
e pashpresë.
Është me diell
çfarë mund të shihni
Edhe në ditët e sotme
nga stuhia,
mes reve
dhe vetëtima të forta.
Buzëqeshja jote buzëqeshja jote
rrezaton rrezaton
qetësi
Flutura me shumë ngjyra
që fluturon nga
rreth meje.
Të pushton natyrshëm
duke u shkrirë poshtë
acari i acarit
brenda meje.
Është valë deti,
që të shkund ty,
dhe të përkëdhel,
ndjehem i lumtur
në përqafimin e saj.
Buzëqeshja jote buzëqeshja jote
është dritë
në errësirë.
Anima
çfarë dhurate
energji. energji.
Është jeta
në timen
sytë. sytë.
