Nëse do vinte pranvera me një lule,
Sa delikate hyjnore do ishte jeta,
Hidhe tutje ti mërzinë,
Vetëm te Zoti mbështetje gjeta.
I vogli më shumë qan se qesh,
Dikur krahët i kishte të ngrohta,
Kur i kisha prindërit gjall,
Për mua ishin e gjithë bota.
Eja pranverë buzëqesh me mua,
Me petale shumëngjyreshe vallëzojmë ne bashkë,
Në altalen kujtoj fëmijërinë,
Ngrohe shpirtin tim, mos më lër jashtë!
Blloku i kujtimeve
Shfletova bllokun, më kish marr malli..
Shumë kujtime,nga shoqëria,
Mbi ato fletë lot lëshova,
Sa nostalgji nga vajzëria.
Ato vite nuk harrohen,
Në çdo flet,lën një kujtim,
Gojë ëmbël isha unë,
Sa e doja poezinë.
Numërova gjimnazistët,
Nga 90 deri sot,
3 kan ikur pran parajsës,
Asgjë sjemi në k’të bot.
Disa flet mbeten të bardha,
Vendi ynë na largoi,
Gjysëm shekulli ne na iku,
Ky kurbeti na helmoi.
