E çfar është lindja?
Një udhëtim i pa ditur..,
E çfar është vdekja ?
Një udhëtim i paditur…
E në se ka një të vërtetë
Ajo është “Dshuria “!
Prej saj lindesh e rritesh
E të ndjek përjetsia !
“”””””””””””””””””
Shpresë!!!
Sa shum për ty moj shpresë ëndrroj
Se çdo ditë me ty vazhdoj
Lënë ditë ,javë e muaj
Shpresë moj nga syt s’të ndaj
Shpresë për ëndërra, lumturi
Shpresë për ty moj dashuri
Shpresë për jetë ,sa më të mirë
Shprsë oj shpresë ,je më e mirë
Me ty shpresë fle e zgjohem
Se një ditë do lumturohem
Në kërkim të mirësisë
Me ty shpresë jetoj çdo ditë
Edhe pse nuk i kam gjetur
Gjitha çfar unë ëndërroj
Por ty shpresë nuk të lë vetëm
Gjer të vdes ,me ty do rroj!
“”””””””””””””””””””””
Pranver!
O moj pranver e bukur pranver
Aromën ta ndjej e shpirti gëzon
Të ik ky dimër i egër
Maskuar shpirt e gojë
Pranvera me vete mban shpresën
E ne bashk lulëzojm
Si çel një lule në pem
Çel dhe kjo jeta jon
Me zërin e birbilit në degë
Me të bukurit zoq shtegëtar
Lëndina me lule lulëzuar
Pranverë o stin e bekuar
Të ec aty mbi lëndinë
E flladi pranverë të gufoj
Të ndjej çdo arom lulesh
Me këngë zbukuruar zoqësh
Dallëndyshet qijellit mbuluar
Me bishtin e bukur gërshër
Fole në çdo strehë ndërtuar
Pranverë o stinë e munguar
Të pres si nëna fëmijën
Të pres si zogu folen
Të pres të vish e bukur
Si nusja me kuror lulesh zbukuruar!
Pranverë e bukur pranverë
“””””””””””””””””
Në vend të mërzis do bëj lumturin
Me shpirtin e dlirë ,do shkoj në lëndin
Do ulem aty e do kuvendoj ,me lisat e lulet ,
bisedën vazhdoj …Dhe shpirti do gjej vet lumturin,aty ku ka ajër e ke gjithësin
Dhe ligësitë ti mbuloj më thell
Në atë tokë që kurrë mos të dalë
E mbi ligësitë erë lulesh të marr
Se në këtë jetë ngarkuam ,shum e shum brenga
Dhe hallet i shtuam dhe kur nuk desh vetja
Se rreth kësaj jete ,jemi rrethuar ,me frymë njerzish
Që shpesh janë të gabuar !
Prandaj dhe zgjodha të jetoj me ty ,moj natyrë
Çdo dhimbje qe mbaj ,tek ty mërr udhë
Dhe zemrën që vrava ,aty do e shroj
Me ty moj natyrë ,lule do lulëzoj !
