KUR GËZOJNË FËMIJËT !
Kur gëzojnë fëmijët,
shkëlqen dielli rreze artë.
Flori ngjyrash lëshon përmbi çati,
oh, sa buzëqesh ai top i zjarrtë!
Kur gëzojnë fëmijët,
hëna si dielli e ndriçon natën.
U qesh nuri e u gëzon shpirti…
me yjet e horizontit ata maten!
Kur gëzojnë fëmijët,
u buzëqesh e lumturuar fytyra.
Edhe zogjtë me fëmijët gëzojnë…
me ato buzëqeshje lulëzon natyra.
Kur gëzojnë fëmijët,
në vetvete ndjejnë forcë e siguri.
Kënga e tyre deri në qiell shkon…
e kanë zemrën plot me dashuri!
Kur gëzojnë fëmijët,
edhe prindërit gëzojnë me ta.
Lodhjet e sakrificat i lënë pas…
për bimët e shpirtit, bëjnë gjithçka!
Nga vellimi per femije: “Dasma e gjinkalles”
“”””””””””””””””””””””
MIRUSH FRIKACAKU !
Njëra dorë ka pesë gishta,
edhe tjetra po ashtu thotë, Mirushi.
E mbledh grushtin kur zë prita,
pastaj mbi kokë u bie grushti!
Kështu Mirushi mburret përditë,
i duket vetja më i fort se luani.
Kur është pa shokë ka shumë frikë,
me shokë i shkon mirë tupani.
O Mirush o vesh llapush!
Përditë shokët e thërrasin.
Trim siç je ti nuk është kërkush…
hajde ore e të luajmë futboll i bërtasin!
O Mirush ore rrapatush!
Mos ki frikë sa të jesh me ne.
I thonë shokët përditë Mirushit…
dhe fillojnë të këndojnë me zë.
Kështu Mirushit nga pak i doli frika,
bashkë me shokët luan me top.
Nuk i numëron më shokët me gishta…
sot e rrethojnë shumë miq e shokë!
“””””””””””””””””””””
DALLËNDYSHET E LIRIDONIT !
O gjyshe, o gjyshe!
Ja shiko, u kthye një dallëndyshe.
Shiko gjyshe edhe një tjetër.
Ka zenë vend pranë shtëpisë së vjetër!
Thërret gjyshen Liridoni,
shiko gjyshe u mbush ballkoni!
Dallëndyshet, kthehen përditë…
varg e vijë i rrethojnë çatitë.
Thotë gjyshja, Liridon mos u habit!
këtu vetë i kanë ndërtuar shtëpitë.
Këtu pranë nesh jetojnë përherë…
kudo që shkojnë, kthehen në pranverë!
O gjyshe, edhe mbi pemë paska plot!
Dallëndyshja kët’ çerdhe e bëri sot.
Dje, s’kishte këtu asnjë dallëndyshe…
i gëzuar thoshte Liridoni, shiko gjyshe!
Atje tek dardha, atje tek qershia…
të gjitha këto janë dallëndyshet e mia.
Ndaj u thotë shokëve përditë Liridoni…
për t’i trembur as mos guxoni!
“””””””””””””””””””””””””””””
DIKUR, MË THE
-një ish mikes-
Më the se të mungonte një mike,
ndaj unë ta zgjata dorën bujarisht.
Më tërhoqën fjalët e tua flladike,
por, nën maskë s’të lexova dot fillimisht!
Udhëtuam një copë udhë të mirë,
pa e kuptuar njera-tjetrën në brëndësi.
Vonë e kuptova se ishe djalli me brirë,
dhe nga sinqeriteti im përfitove ti.
Më the s’kishe takuar shpirt-njeriu.
Të respektova si veten time, denjësisht.
Kur unë e gëzoja miqësinë me ty…
ti rrëshkisje pas times shpinë tradhëtisht.
Zonja dhelpër kështu bën me miqtë,
i provon si rrushin, më pas i hedh në kosh.
As sot shumica nuk e njohin, mjerisht,
kur i përdor në klanet e veta, kokat bosh!
