“””””””””””””””””””””””
E pyeta për emrin
Bukuria e saj pse më çoroditi,
Më hutoi me vështrimin e parë,
Si zog nga qielli pranë meje zbriti,
Si një lule e bukur nga vesa larë.
E pyeta për emrin:- Vlora,- më tha,
Ish po aq e bukur sa Vlora ime,
Buzëqeshjen e dlirë tek unë e la,
Këtu i la dhe vargonjtë përgjërime.
Do t’i kërkoj kur ta takoj përsëri:
Burgosmë të lutem në zemrën tënde,
Unë do i thurr vargje për dashuri,
Vlorës time që më mbeti në mendje.
Delo Isufi, botuar