Dhimiter Shkurti

“””””””””””””””””””””””””””””””””””””

KOKA BEN, KOKA PESON

-rrefenje-

 

Dy cobanet po ndiqnin nje dyluftim koke me koke te desheve te stanit, kur erdhi Jaku, korieri i fshatit. Ai u sillte lajmet, porosite nga familja por edhe ndonje lakror apo kulac. Djemte vrapuan drejte korjerit. U perqafuan e pasi shkembyen pershendetjet njeri nga djemte, Pelivani ,pyeti;

-Po ku je more Jak, c’kemi andej nga fshati?

-Lajme te keqija, o djema. Ne fshat ka ardhur kucedra. Rremben gjene e gjalle e c’te gjeje-u ngrys Jaku.

-E pastaj, c’na plasi neve, haha. Deri ketu lart ne mal nuk vjen, -u hodh Mahmuti, cobani i dyte.

-Mos e thuj ate fjale, o cun, se po mbaruan bagetite  e fshatit, ketu do te vije. Eshte kaq e madhe sa me dhjete hapa kapercen malin.

-C’thua more, po ajo qenka e tmershme.

-E c’tju them or trima, na ka pjelle belaja.

Djemte rane ne mendime. Ishin pak harakate  e tralala por e donin fshatin dhe bashkefshataret.

-C’te bejme? -pyeti Mahmuti.

-Te kercejme –ironizoi Pelivani.

-Nuk po tallem o Pelo.

-Degjo ketu, te kam thene 100 here mos me thir  per shkurt me ate emer, se do te theras edhe une ty per shkurt, e pastaj do te qelbet fshati.

-Ej, mos ma shaj emrin se e di c’te punoj- u egersua Mahmuti e u cua ne kembe.

-Ej djema, mos u zini per mustaqet e Celos tani. Kemi hallin e kucedres-i qetesoi Jaku.

-Per ate ju pyeta edhe une.

Pelivani u ule ne nje gure e pasi kafshoi  me inat nje fije bari, tha;

-Une them te shkojme e ta vrasim.

-Dale more Pelo, me fal, Pelivan, se nuk eshte kollaj- u hodh Jaku- eshte e madhe e eger dhe e forte. Apo jo mor Mahmut?

-E po e e, ashtu them edhe une. S’behet.

-Behet or behet. Ma thone  emrin  Pelivan , mua.

U ngrit ne kembe e ju drejtua Jakut.

-Jak, do te na e mbash tufen deri neser? Une e Mahmuti do e provojme nje here. Apo jo vellacko?

Tjetri u zu ngushte.

Shoku i kish besuar nje aksion te madh. Pastaj, ata gjithnje bashke shkonin. Mahmuti u bind.

Te dy shoket perqafuan Jakun, i dorezuan krabat e u derdhen ne lendine te poshte bashke. Jaku kish shtangur. I ndoqi me sy e me ne fund e mblodhi veten e bertiti;

-E keni tek  shpella e ariut.

Djemte tunden koken ne shenje aprovimi. Rrugen deri te shpella e bene thuajse me vrap e pa folur. Kur mbriten tek  hyrja, Pelivani tha;

-Do te lidhem me litar. Tani eshte darke, e kucedra fle. Shpella ka plot gure. Do te marre nje e do t’ja vervit kokes. Kur te tund litarin ti me ngre lart. E kuptove?

-E e si? A po po –tha i hutuar shoku.

U lidh. Pelivani ngadal filloj te zbriste. E kish bere edhe here tjeter kete marifet, kur i ra nje qingj ne shpelle. Por tani ishte ndryshe .Ishte nate  e poshte e priste …Ah more Pelivan!

Keto mendonte Mahmuti kur ndjeu nje dridhje.Nga frika?Jo jo.U tund litari.Kaq shpejt?E mblodhi veten e filloi te terheqe litarin.Nuk po gezohej, po instiktivisht terhiqte e terhiqte.Cfare do t’i them kur ta

shoh?”O Pelivan, o trimi i fshatit tone’’Do ta ngre lart e ne koke do t’i ve nje kurore…

Nuk arriti te mbarroje mendimin kur u shfaqen supet,guna e zeze,poturet e leshta,opingat…Heshtje. Po koka?Ku e kishte koken?..Pa perreth.Donte te pyeste shokun.Donte te pyeste ndokend,po ke?Nuk i kujtohej nese shoku zbriti me koke apo pa koke.Kete, kucedra e dinte por….

U cua dhe erdhi rotull Nuk po i ndjente kembet, as duart as koken.’’Ej dreq o pune.Si e harrova keshtu koken e shokut tim me te mire’’.

Shfrynte e murmuriste.Papritur ia dha vrapit.Vraponte kuturu,e bertiste. Kembet e cuan tek kolibja e xha Etemit, plakut te mencur te fshatit.

-Xha Etem,xha Etem,ndihme!

-C’ke more bir qe bere hatane sot.

-Hatane e beri Pelivani xha Etem,e beri me kucedren.

Djali merte fryme me zor.Ne cepat e buzeve i zbardhte peshtyma e thare.Piu pocen me uje qe i nxori plaku e nisi tregimin.

-Pelivani u fut sot per te vrare kucedren.E ndihmova une te zbriste poshte me litar.Kur e terhoqa lart ,pashe qe ishte pa koke.Nuk e mbaj mend xha Etem, zbriti me koke apo pa koke?

Plaku piceroi syte.Ishte i rrahur me vaj e me uthull.Djemte i njihte mire.

-A s’me thua more bir,si do ta vriste shoku yt kucedren. Kishte shpate?

Jo-belbezoi si i zene ne faj Mahmuti.

-Po ndonje pishtar a flake per ta trembur?

-Jo,jo.

-As ndonje thike te madhe.

-Jo jo.Vetem bicakun qe gdhend  luge.

Plaku pasi thithi 2-3 here cibukun tha;

-E mora vesh mor bir.Me vjen keq qe po ta them, po Pelivani ka zbritur ne shpelle , po koke.

-Si keshtu?Po ne ishim …bashke.Pa koke? Po ku e la koken?E harroi, e humbi,apo…

Djali u turbullua me keq nga fjalet e plakut.N uk dinte c’te bente, te gezohej apo te hidherohej, te qeshte a te qante.Dicka nuk shkonte, dicka qe ai nuk e kuptonte dot.

Doli ne rruge.Ecte,pengohej  binte e prape ngrihej.Nje cast ngriti duart , i vuri ne koke e u ndal. Tashme mes duarve mund te kishte cdo gje, brire bar, lesh,nje mase te huaj, por  jo  koken e  tij. E  kishte humbur.