Doloreza Spiro

Babai im dikur ishte minator

Mos e shikoni sot se është gjysh

Me kazmen e lopatë në dorë

Ja çante malit zemrën në dysh

E kaloj jetën si punëtor nëntoke

Fale zotit se zuri mali, as silikoza

Me llambë karbiti e kapele në kokë

Dridhej mali si nga overdoza

Minator punoj babi im dikur

Me lopatë i mbushnin vagonat

Të gjallë hynin në galerit si qivur

Dhe si shpërblim kishin tollonat..!

Koha jonë

U vesha në sy të diellit

Kinge , si vjeshta

Putha Babain , në dritë të syrit

Ika si të gjithë , në botë, o ba!

Tungjatjeta!…

Po , Nëna?!..nga zemra..

Kam ca ëndrra Baba!

Dikush pranë meje, kur iku si amanet i la..

Nuk janë ëndërrat e mia

Por na bashkon dashuria.

Qysh atëherë në vjeshtën e parë , nën yje , nën degë

Me puthjen e parë që më kuqloi,

më bëri si shegë…

E , koha mbeti në vend! Dhe ëndrra e tij

Sot me thërret të rend!..

Erdhi mbrëmë natën me hënën , si mblesë përkrah

Më pëshpëriti në gjumë:

Çohu e më sill besën!

Koha jonë, o shpirt kthim prapa nuk ka!