VENDOSA QË VITET MOS TI NUMËROJ !
S’di… në cilin stad të jetës ndalova ,
e vendosa që vitet mos ti numëroj ,
se dua t’ju gëzohem kënaqësive të zemrës ,
dhe lëndinës së shpirtit sa herë të bleroj .
Se ditëlindjet janë veç numra në rrokullisje ,
që ju ikin kalendarëve pa lënë asnjë gjurmë ,
më pëlqen çasti dhe në zhurmën e ditëve ,
e vitet le të rrjedhin ashtu si një lumë !
Le të ikin …si çdo gjë në rrugën e tyre ,
me forcë a dëshirë …askush s’i ndalon dot ,
por kur nata hap llogarinë , dal para pasqyrës ,
e vetes i them : Jetën me ngjyra jetova dhe sot !
Donika
“”””””””””””
PËR TY….
Në shpirt…
të thellë e kam plagën ,
si brazdën e plugut
në ugarin e hershëm të pranverës ,
deje dhimbjesh
gardhojnë pllanga të fllugosura
trupit të sfilitur ethesh ,
por ty..
shqisat të kanë rënë në gjumë të thellë ,
e s’mundesh të shohësh ,
të ndiesh si ato rënkojnë ,
a thua se pakt ke bërë me djallin …
Vërtitesh si hije
dhomash e korridoresh të akullta ,
aty ku grahma fundjete
përplasen ajrit që mbyt ,
aty…
ku syve t’venitur drita zbehet ,
dhe n’valë dëshpërimi
shpresa t’rrokulliset në humnerë .
Ti luan me orët..
sekondat e mia ,
me indiferencë e heshtje që vret ,
e unë besëprerë…
dritëza shprese kërkoj në zot ,
dhe ndëshkim për ty …
për ty..
njeriun me bluzë të bardhë
që në duar të lash jetën ,
e ti..
në këmbë s’e mbajte dot .
