KOHË QË DHEMB…
-Jemi me ty, Ukrahinë!-
Shoh detin, kur pranvera ka filluar të ngjizet bregut butësisht,
Nën detin e qetë, shoh furtunat, peshkaqenët, nëna që qajnë…
Shoh sy të skuqur, dallgë të shkumbëzuara, kuçedra dhe dragonj
Tek ndeshën. Dhe gra me grushtat mbi fytyrë, tek qajnë në breg.
Shoh sytë e detit të tharë, peshq që dridhen e ujin kërkojnë,
Shoh marinarë që ulërijnë, vajza që shkulin flokët plot dhimbje,
Mbi lëkurën e fishkur të ëndrrave të tyre digjet shpresa…
Pushuesit iken dhe bregu mbeti i vetmuar së bashku me dhimbjen!
Ne jemi ëndërra jote, jemi shpresa, jemi në vuajtjen tënde!
D@N – e shtunë, më 26. 02. 2022)
