Qyteti im ngjizur netve me mitet .
Historia flet ndër shekuj …
Një hënë e plotë zbret e lyen me të verdhën e saj,plagët e gurëve ndër vite…Qyteti im ngjizur netve me mitet, kurorë dhembjesh ,mbi palcën e shkëmbinjve,buzagaz dhe i heshtur tund flamurin e paqes… Deti godet brigjet , dallgët kafshojnë shkëmbinjtë e thepisur…Historia flet ndër shekuj …
*****
”Një grimcë e këtij qyteti, jam dhe unë.”
Vendlindje e ndritëshme e njerëzve të mi,
(të sprovuar e të përvuajtur)
këndoj për bukurinë tënde,
admiroj njerëzit e tu dhe
eci mbi gjyrmët e të parëve…
O tokë e prindërve të mi
të vështroj me përmallim
sepse tek Ty kam rrënjët e mia,
sepse nga Ty e kam gjakun.
Me fjalë poetike të përshkruaj (ditë e natë)
shkruaj për rrënjët për gjakun,
pena më qan mbi fletë…
”Një grimcë e këtij qyteti, jam dhe unë.”
Shkroi :Eduart Pasha Vlonjati
“Faccio parte di questa città, anch’io.”
Il luminoso luogo di nascita del mio popolo,
(provato e testato)
Canto per la tua bellezza,
ammira la tua gente e
camminò sulle orme degli antichi …
O terra dei miei genitori
guardare con desiderio
poiché a te ho le mie radici,
poiché da te ho sangue.
Descrivere in parole poetiche (giorno e notte)
scrivere di radici per il sangue,
la penna piange sul foglio …
“Faccio parte di questa città, anch’io.”
