ÇOHU MOJ NËNË,O E BUKURA E DHEUT !
Dyzet ditë nënë,dhoma rri e heshtur e shkretë.
Dyzet ditë,që ti je në qiell nënë,tek dielli,tek retë.
Dyzet ditë që fotografinë tënde e lamë me lotë .
Na dhëmb shpirti,moj nëna më e bukur në botë
Të erdhëm te varri,me hapa të heshtur ngadalë.
Çohu moj nënë e përqafona,na thuaj ti një fjalë!
Akoma do rrish,nënë,shtrirë mbuluar prej dheut
Çohu moj nënë,e përqafona,o e bukura e dheut!
Dyzet ditë o nënë,na shteruan lotët nga të qarit.
Dyzet ditë mes lulesh,që po rritet bari i varrit !
Dyzet ditë ,që lulet tek shtëpia,nuk kanë aromë.
Dyzet ditë nënë,dritat presin ndezur në dhomë!
Të kërkon në dhomë Aroni,me dy sytë e shkruar
Fotografinë tënde e puth dhe e mban në duar !
Çohu nënë,unë djali yt i vetëm të përgjërohem.
Kam humbur fillin e jetës,pa ty nuk shërohem !
Dyzet ditë moj nënë,tek porta askush s’na pret
Dhe vetë porta,të kërkon,ku je moj Disho të flet!
Fëmijët e lagjes,të kërkojnë tek porta,në oborrë
Ti nga veranda,i përshëndesje të gjithë me dorë
