Sytë e m’i kanë bojën e qiellit.
Sa herë shkumzon deti më dhëmbin ata.
Jam i vjedhuri i diellit
dhe deti kërkon dënimin.
(S’e përcaktoi dot cmimin…)
Që të mos rrudhen sytë ,
luaj flatrat edhe me verbinë e vitrinave.
Nuk është lojë që m’a kërkon shamia!?
***
Po,hëna më hedh cengelat
e më zhyt në Bajkal…
Varacion nga trajneri i epruvetave…
***
Këtu vishem si rus e herë si tartar.
Lëkurën time la t’a përdorin
edhe tapet për kozakët.
Dua t’a fitoj cmimin…,
për të qënë balerinë edhe në Balshoi…
Do t’i tres dallgët e deteve
se im at mbetet qielli.
E hëna shërbëtorja e nënës time,
po,përherë status dite e drite,
mbuluar me pelerinën e akullit të Siberisë,
që nga shtëpia.
***
O det,nënshtrou syve të m’i
se unë,s’kam fai edhe kur ,fytyrën,
mes dallgësh e laj
që të peshoj e gjykoj qiellin!?
Prap,unë do të mbetem syqiell,
me ëndrrën për t’u hapur portat,
në kryqin e tre kufijve:
sy,zëmër e art .
ELHAM PASHA