Vetminë as hasmit mos ja dhuro
Përse e kemi kaq të vështir,
më fal të themi kur ne gabojmë !
si unë ….ashtu ti miku imë
të vërtetës largë i qëndrojm .
S’mund të them atë se njohim
s’mund të them.. se e shpërfillim
por egua na ka lidhur fort
si kalin pas një rrënje lisi .
Në ndeshemi përball pa pritur
i ulim syt pa thënë një fjal
dekorat presim nga vdekja !
a ndoshta kërkojmë lapidar !
si unë …si ti edhe pa faj
të falësh …qenka kaq e vështir !
jeta pa njerëz është varr,
jeta pa njerëz është humbëtir .
Lëndojmë veten duke kërkuar
një lumturi .. që gjithë e kemi
ç’do ditë duke zhbiriluar
difektet në për njëri tjetri .
Vetminë as hasmit mos ja dhuro
ajo është pus i thell i errët
brenda saj mbytë këdo
dhe të pushtetshmin të madhin mbret.
| Elisaveta Gockaj |
