VJESHTE 2020!!
Vitet, rriten, ikin,
me nuk kthehen.
Stinet largohen.
Si zogj shtegetar,
ofrohen prane njera -tjetres.
Misionin e bukur kryejne,
jane gjalleri,
Ne funksion te jetes.
U largua pranevera,
U largua vera.
U ofrua vjeshta.
Po, jo si ngahera.
Ne traditen Shqipetare,
vjeshta eshte stina
me gazmore.
Fejesa e dasma,
Orkester e valle.
Vjeshta 2020,
ndryshon nga here te tjera.
Eshte pandemia qe pengon,
grumbullim njerezish ndalon.
Orkestra e valle do te mungojne,
po fejesat e martesat vazhdojne,
do gezohen dhe lumturojne.
Vjeshta stina me gazmore.
Mijra femi, nxenes e studente,
ne bangat e shkolles ofrohen.
Gezim i madh dita e pare,
C’mallje, puthje, perqafime,
mesues e nxenes,
prej pak kohesh,
qe nuk jane pare.
Kjo vjeshte 2020,
shume gjera jane ndryshuar.
Femite, nxenesit e studentet,
ne banga te shkolles,
do te shkojne.
Pandemia, distancimin kerkon.
Perqafimet e lojrat e femijeve
do te mungojne,
por diturine do e fitojne.
Per Shiperine dhe Shqipetaret,
Vjeshta eshte stine festive.
28-29 Nendori,
eshte fitorja e pavaresise,
eshte clirimi nga okupatoret.
Me te medha festa,
per Shqiperine dhe Shqipetaret.
Ndryshon vjeshta 2020.
Pandemia ndryshon planet.
Nuk ka manifestime,
Ka distancime.
Po jane festa
tradidicionale kombetare.
Jane ne mendje
dhe zemrat tona.
Do kujtohen dhe nuk harrohen.
Ne shtepite tona do festohen.
Jemi me fat, nga pandemia.
Natyren e bukur,
nuk e cenon.
Natyra eshte
jeta jone.
Ajre, uje dhe drite,
nuk na mungon.
Kjo eshte shprese
e jetes tone.
Vjeshte e bukur.
Nga natyra, si gjithemone.
Gjithe kolor e zbukuruar,
Cdo gje te bukur,
Na na ofron.
E shendeteshme dhe e qete,
Trupin, shpirtin na e relakson.
Gjithe gjerat na i ploteson.
Na gezon e lumturon.
Pandemia qe na shqeteson,
Eshte nje e keqe qe kalon
Vuajtje e dhimbje
do te provojme.
Durim e shprese do kerkojme.
Ti vjeshte e bukur,
shume gjera te kerkojme,
me ty bashkejetojme.
Ngahera qe vjene ,
Pa pandemi urojme…..!!
Fatmira Limani(emitaf) 6/9/2020
“BUZEQESHJA”
Eshte jete.
bukuria e gjithecka,
qe mbijeton.
eshte gjalleri e jetes.
Shkelqimi i saj.
Buzeqesh njeriu,
percjell miresi, dashuri.
Buzeqesh natyra,
me rrezet e diellit,
percjelle drite e ngrohtesi.
Me lulet e gjelbrimin,
percjelle ajrin dhe aromen,
per shendet me te mire.
Kur erdha
nga erresira…
kam qeshur,
Se erdha ne jete.
Per here te pare,
nje dore e lehte,
me ledhatoj ne balle..
Nje puthje ne dy faqe,
nje ndjesi e papare.
Qe nje buzeqeshje e rralle,
Ishte zemra dhe,
shpirti i Nenes,
qe me dhuroj jete.
qe me hapi syte,
per te pare.
Shikoj nenen
e ngazellyer.
Menjehere me perqafoj.
Zemrat tona u bashkuan,
nje u bene,
edhe sot jane te pandare.
Hodha hapat e pare,
Duke u shkeputur,
dale- ngadale.
Nga mvartesia
dore-perdore.
Sy-qeshur e buze-qeshur,
Doja veten,
Ta kisha ne dore.
Kjo ishte,
Mrekullia e pare.
Kjo eshte e para,
Cdo njeri,
duhet te e arrij.
Te marre ne dore,
jeten e tij.
I pavarur nga te tjere,
Me forca te veta,
Te hapi shtigjet,
Me kenaqesi,e siguri
do ti buzeqesh jeta,
ne femiri deri ne pleqeri.
Nuk eshte jete ne “meshire”
Nuk eshte jete, i(e) frikesuar.
Eshte shprese e kurajo,
Eshte guxim,
Per te ecur perpara.
Jeta kerkon pavaresi,
qe te buzeqesh,
suksesi i tij.
Buzeqeshja,
eshte terapi.
Zbut hallet,
zbut mjerimin,
varferi e fatekeqesi.
brengat, vuajtjet,
e cdo njeriu,
ne shpirt te tij.
Buzeqeshja…
eshte dhurate,
nga natyra dhe njerzimi.
Duhet marre e duhet dhene,
duhet kuptuar,
se buzeqeshja eshte dashuri,
eshte vete jeta,
qe provon gezim,
dhe dhembshmeri.
Ti buzeqeshim
te bukures jete.
Edhe kur mendojme,
se nuk mund te jete,
jete e vertete.
Ti buzeqeshim,
te bukures jete.
edhe kur ajo,
eshte ne rrezik.
Ti buzeqeshim,
te bukures jete.
edhe kur jemi,
ne pikellim,brenga,
vuajtje, humbje e shkaterrim.
Ti buzeqeshim te bukures jete,
edhe ne merzitje, hidherim
e zemerim.
VETEM “BUZEQESHJA,”
KTHENE CDO GJE NE JETE
ME KUPTIM…QE JETA,
NJEHERE TE VJENE.
