FLENE NE SHPIRT
Nen hijen e pemes
ulur ne nje lendine
me vjen nje ze prane vetes
i embli zeri i poezise.
Era mendimet mi perkedhel
nje liber i bardhe para me del
e me thote nja dy-dri fjale
muzen qe ke ne shpirt mbi fleta me derdh.
Nuk ngurova aspak me thene te drejten
e mora librin ne preheren tim
aty u takuan pena me ndjenjen
e shperthyhen ne vargezim.
I mbylla syte nisa te imagjinoj
librat njeri pas tjetrit po i kaloj
brenda tyre flene shpirti im i qete
ndjenjat mi shpalos si deti vete.EA
TROKITJE NE ZEMER
Hapma deren se erdha
mos me bej te pres me gjate
se s’dua te vyshkem si gjithja
e te zbehen fletet si kashte.
Me lere te hyj e te flasim gjate
kemi shume gjera per te thene
mos e lere penen ne te thate
ushqeje me gjakun qe te kane lene.
Te shkelqejne syte kur shkruan
heshtja te kuptovet pa thane asni fjale
dora ste lodhet kur penen e merre
se ca gure minerali prej erresires nxjerr.
Librin e shkrimin sdo i ndaj kurre
le te ngulen ne zemren time perjete
se e copezojne mllefin bere gure
qe te mbushen mijera flete. EA
