Une jam e forte dhe ndihem cdo dite sikur me mbeshtjell dielli dhe energjite e pse me lendojne me fjale e zemren ma bejne plage shpirti im hesht pa ju ankuar askujt.
Kur ma shkelen krenarine dhe s’besonin ne ide e kreativitet,ringrihem ne kembe perseri dhe perqafoj veten i dhuroj dashuri pa limit se ne kembim te saj dhe besimit nuk mora asgje dhe prap s’po bej ze pasi verviten ligesia e pasrejtesia.
Kur kisha nevoje per dike apo per mbeshtetje e kurajo ne vetvete asnje nuk shihja,ecja e forte ne kembet e mia e besoja tek aftesite qe kisha se me qendronte prane vetem poezia.
Zemra me qante,por kur e pa me syte e saj se cka kishte perreth fshiu lotet mblodhi veten, dhe nisi te ecte e forte se ndryshe s’ia del dot.
Prisja tek dera lumturine e gezimin por me rrinin larg donin te shihnin ne syte e mi lote e trishtim, s’u ankova kujt me fjalor te ashper pasi emocionet perjetimet e paharruara qe me dhuron jeta cdo dite kudo ku shkeli me bejne te forte e te hekurt.
Si hedhi poshte as paragjykimet qe kishin per idete e mendimet qe jepja ne publik se shfaqja veten te pafuqishme madja qeshja shume dhe perseri veproja ne koken time se kisha drejte.
Dhuroj buzeqeshje e miresi e prap me shohin ndryshe sikur ua marri gjithe pasurite,por eshte dhunti te drejtosh te triumfosh e mbi te gjitha te falesh e marresh dashuri…
Une perseri vazhdoj te dua e te respektoj pasi keshtu me edukuan pasi jane forca e jetes dhe nuk ankohem kur s’dine ti vleresojne.
Harrojne apo s’u bie ne mendje te me thone”me fal gabuam shume ne ty”bejne sikur ska ndodhur asgje,as vete se di ku e gjej forcen ti fali por si harroj koherat e vjetra e veprimet e pahijshme…