Fusha me luledielli..
Në një fushë me luledielli ka një kopje që bën dashuri
Rreth një mijë plumba të zinj shkojnë drejt e në zemër
Dhe nga larg vjen një ushtar bërtet e ulëret si kockë
Dashuria është e ndaluar në të gjithë botën sepse është e shëmtuar dhe perverse.
Të rinjtë japin puthje përsëri pa e ndjerë hijen e errët
Sepse dashuria është e vetmja gjë që nuk njeh frikë dhe frikë
Por ushtari shtron pushkën dhe shenjat e betejës
Sepse nga nata e kohës vdekja gjithmonë ka një arsye.
Luledielli kërkojnë dritë, për të jetuar në paqe me gjithë botën
Ata nuk dinë asgjë për kufijtë ose aq më pak për perandorinë
Dhe djemtë ende qeshin dhe puthin duart fort njëri-tjetrit
Ktheni armët dhe parzmoren, me flokë dhe yje.
Ndoshta e din qe vdekja esht e sigurt dhe kur jam gjall nuk e doni me njeri tjetrin
Nevojiten perqafime pafundesi jo thika me teh
Në mes të fushës së lulediellit shfaqen dy poppi të kuq
Mes luleve ngjyrë ari dhe armëve të shpërndara nëpër gropa.
Fatmir R Gjata
“”””””””””””””
Ushtarët në rrugën e tyre
Dita jonë, nata e ushtarëve
Coi krimba tek plumbat dhe rripat
Dhe mut pëllumbash në shenja dhe gradë
Parë që nuk ishim në gjendje
Për të mbjellë vazo geraniumi në topa topash
Ose vendosni një trëndafil në pistoletë
Ja pse ikin ushtarët
Duke puthur mamanë e tyre duke qarë
Ata luajnë me fëmijët e tyre dhe rekomandojnë gruan
Do të vdes, do ta dish!!
Ushtarët po largohen natën mirupafshim Sasha
Do të kthehemi me një kokërr gruri në xhep
Dhe me flokë bjonde çokollatë si trofe.
Dhe koha e ballit i njëjti Zot
Shikoni nga të dyja anët
Trupin e ha dhe gjakun ta pi
Derisa të mos ekzistojë më
Për kohën e betejës.
Dhe natën, ushtarët nisen në kohë
Flemë duke ëndërruar për një të nesërme më të mirë
Pas një varimi të qetë.
