ESËll S’DONTE TË IShTE
Atë natë
veç esëll s’donte të ishte
dhe zbrazi gotat me verë një nga një
në gjumë të thellë e vuri arsyen
ndërsa buzëqeshja rrodhe iu bë
gjer në mëngjes
Pastaj sërish iu kujtua ajo
Zonjëzeza e marrë
që i sillej rreth kokës
si shall i bardhë rugovjan
Fëllënza Zhuniqi Sejfullahu
NË NATËN E MADHE
Më shfaqet imazhi i nënës
kur hallvën gatuante natën e madhe
sevap për shpirtërat…thoshte
e unë kisha aq frikë asaj nate
Tani netëve të mëdha
edhe unë gatuaj hallvë
e përziej me dorën e kujtesës
e pjekë me prushin e zemrës
e përvëloj me lotët e dhembjes
Avujt e këndshëm të hallvës
hapësirës shpërndahen
unë ndiej shpirtërat
përreth dritarës
Fëllënza Zhuniqi Sejfullahu
TI VJEN SI BULËZ LOTI
Eci trotuarit
me pemë të lulëzuara
që truprojnë si ushtarë
më përkulen e mˋqerasin
me aromë e fllad
Në petalet e mëndafshta
shoh tˋdikurshmën pranverën tonë
fustanin me lule mollë
dridhjen e shpirtit
nga prekja e asaj dore
Dhe eci tutje
perëndimit të trishtuar
ngarkuar me emocion
ti vjen si bulëz loti
ma puth faqen që vjeshton
