Pabesia në jetë…
E tmerruar…
e zhgënjyer…
e boshatisur…
jam gjithmonë e thyer
zemra më është copëtuar
shpirti më është ndarë
trupi më është dobësuar
si një lule e tharë
sa trishtim…
në këtë jetë, nuk ka aspak gëzim
nga askush nuk ka aspak qëndrim
njerëzit janë shumë mizorë
nga të tjerët, vetëm për interes,
janë shumë kërkimor
kështu është e shkreta, jetë
duhet ta përballojmë këtë të vërtetë
jeta ka të papritura…
jeta ka sfida…
duhet të mësojmë të përballemi
nëse nuk ia dalim dot…
gjithsesi, aspak nuk duhet të ndalemi.
“”””””””””””””””””””””””””
E papritur!
Kam një boshllëk në shpirt
ndihem e pafuqishme
jam e paplotësuar
zemra më është copëtuar
zhytem thellë në mendime
në vetvete kam shumë pretendime
më vjen të thyej çdo gjë
diku ta nxjerr inatin që kam
nuk dua të më mungojë asgjë
shumë e zhgënjyer jam
si një fëmijë që ka gabuar,
dhe ul kokën e gabimin nuk e tregon
jam totalisht shumë e lënduar
më duket sikur jeta më ka mallkuar
më thotë mendja:
“Të shpëtoj nga gjithë kjo torturë,
që po më vret
më dëgjojnë veshët si duket,
se dikush po më thërret.
“””””””””””””””””””””””
Të ndodhë një fatkeqësi…
