Shënim.
Ambasador Shabani është zemëruar me dikë. Ndryshe nuk mund të kuptohet kjo këshillë e tij.
Në një status të tij,
Këshilla për miqtë,
shkruan:
“Nuk e kuptoj si guxohet të flitet akoma se shqiptarët rrëzuan në 1990 diktaturën më të egër në Europë, kur sot po glorifikohen anëtarët e Byrosë Politike dhe të Komitetit Qendror të Partisë së Punës, Sekretarët e Parë të Partisë së Punës nëpër rrethe, kryetarët e degëve të punëve të brendshme, gjeneralët e ushtrisë së atëhershme, kryeministrat dhe ministrat e qeverisë komuniste, shumë rrugë mbajnë emrat e tyre, madje disave u kanë ngritur edhe buste dhe fëmijtë e tyre janë bërë sot ministra si baballarët. Dhe që ikonografia të jetë sa më autentike: kushurijtë e Enver Hoxhës, Hysni Kapos, Sulo Gradecit, etj. janë sot gurutë e partive kryesore politike shqiptare.
Ndoshta kjo bëhet që Shqipëria edhe sot të ndriçojë botën dhe të dëshmojë se sa e drejtë ishte parulla e udhëheqësit të përbotshëm shqiptar se demokracia e vërtetë është demokracia komuniste”.
Pa marrë në mbrojtjes asnjë nga titullarët e cituar në këtë këshillë, të cilët kanë abuzuar me postet e tyre, unë dëshiroj të kujtoj se:
Gjeneralët e ushtrisë së atëherëshme ( ka qenë Ushtria Popullore e Shqipërisë) udhëhoqen luftën për çlirimin e Shqipërisë dhe e çliruan atë. Më pas, gjeneralët e luftës dhe të tjerë pas tyre, ata të ushtrisë “së atëherëshme”, organizuan, përgatiten dhe drejtuan ushtrinë popullore, e cila për gati 50 vite me rradhë mbrojti të paprekur integritetin territorial të vendit tonë. Unë nuk kam mbajtur ndonjëherë gradën e gjeneralit, gradat u hoqën në vitin 1966 dhe u rivendosen në vitin 1991, por për 7 vjet me rradhë kam qenë në funksionin e komisarit politik te BrK dhe për 7 vite të tjera komisar politik i DK, funksion, të cilit, pas vitit 1991, i takonte të mbante gradën e gjeneralit. Pra, nga funksionet më takon të jem në listat e gjeneralëve të ushtrisë “së atëherëshme”, fëmijët e të cilëve nuk paskan të drejtë të militojnë në politikë, të kenë funksione e poste në institucionet e shtetit shqiptarë, etj.
Unë personalisht e kam provuar këtë privim. Në vitin 2005 kur PD rimori qeverisjen e vendit, djalin tim, i cili ishte në pozicionin e drejtorit të një drejtorie në ministrinë e pushtetit lokal, e pezulluan, e larguan nga puna, çka e detyroi të largohej nga Shqipëria. Por, më shumë se qëndrim politik ndaj të kaluarës sime si gjeneral i ushtrisë “së atëherëshme”, e kam quajtur si politikë për punësim militantësh dhe familjarësh të fitimtarëve. Ndërsa ambasadori, privimin e kësaj kategorie njerëzish për të qenë pjesë e politikës e për të patur funksione shtetërore e shtron si parim që duhet zbatuar.
Sistemet politike dhe ekonomike ndryshojnë. Ashtu si ndodhi në fund të viteve 80-të në ish vendet socialiste të Europës Lindore dhe në Shqipëri. Është proces dialektik i zhvillimit të shoqërisë njerëzore.
Ndërsa, ushtritë, gjeneralët e tyre, nuk ndryshojnë. Nuk ndryshojnë sepse, në cilindo sistem, nuk ndryshon misioni i ushtrisë. Misioni i tyre mbetet mbrojtja e vendit.
Kështu, gjeneralët nuk mund t’i ndajmë në gjeneralë të ushtrisë së “sotme” dhe gjeneralë të ushtrisë së “atëherëshme”. Bota e qytetëruar i nderon në mënyrë të veçantë GJENERALËT e çdo kohe.
