Unë koleksionin vargje
Dhe gjethe vjeshte…
I vendos në faqe librash
Me histori dashurie
Që të gjej në to shpirtin e dhimbjes qiellore.
Në herbariume kujtimesh
I vendos me radhë
Vargjet
Gjethet
Vjeshtën
Ty
Dashurinë
Dhe përsëri vjeshtën…
“””””””””””””””””””””””
POEZIA E FUNDJAVËS
U bë kohë që nuk jemi parë
Dhe u harruam
Ti harrove se mua më pëlqente bluja
Dhe unë harrova se ti pikturoje qiellin
Unë harrova se zogjtë shtegtojnë kur vjen vjeshta
Dhe ti harrove të pikturoje vjeshtën.
U bë kohë që nuk jemi parë
Dhe u harruam
Ti harrove ngjyrën time të flokëve
Dhe unë ngjyrën tënde të syve
Unë harrova që ti mbrëmjeve sodisje yjet
Dhe ti harrove që mëngjeseve
Unë prisja diellin.
U bë kohë që nuk jemi parë
Dhe u harruam…
Ironia e kohës për njerëzit e harresës