-Tani në verë ishulli yt qenka një mrekulli drite. Këto trumza të egra më bëjnë dhe mua kaq rebele…
– Ishulli im është gjithmonë i bukur!
– Edhe në dimër?!
– Epo, këtu zogjtë nuk shtegtojnë kurrë.
-E thua sikur i njeh të gjithë zogjtë…
– Ata më kanë ndihmuar të njoh veten në raport me natyrën. Njësoj si dashuria. Në një raport dashurie ne nuk njohim tjetrin, por vetëm në raport me tjetrin…Dhe tjetri në dashuri të kthen tek vetja…
“Asaj nuk i kujtohej asgjë”
