ME TË VËRTETËN NUK PËRBALLËN
Sa e neveritshme, ku kan arrit
Një pjese njerzish, të pa’fytyre
E mbajne veten, si të ditur
T’lajnë e të thajne, dite e natë
Mbrapa shpinës, llafe hedhin
Në momentin, kur përballesh
Para teje, ato heshtin.
Sikur skan, me ty asgjë
Të lavdërojnë, ne lartsi
Fjalë te bukura, nuk mungojnë
I lustrojnë, me aq mjeshtëri
Sa të ikesh, të sulmojnë.
Te perditshme, e kan bërë
Çdo ditë hasim, në jetën tonë
Shpifin fjale, asgjë realë
N’rrugë e n’punë, ku do të jesh
Emrin tënd, në gojë e zënë.
Ka dhë nga ata, qe mir si njoh
Flasë për ca, n’rrjetet sociale
Qe mbajnë vetën, për filozof
Më t’verten, kurrë s’perballen.
Miq e shokë, sot ka plotë
Njerëz të pastër, e të sinqertë
I vlerësoj, e dhe i respektoje
Dhe asnjë, kurrë nuk cënojë.
Dua t’ju bej, një gjë të ditur
Për ca miqe/ke, jo të vërtet
Sillen fshehurazi, sikur dhelbera
Kur vjen koha, të përballesh
Si qen lehin, të uritur
Të vërtetën, se pranojne
Do më duhet, të marr masa
Për kët specje, që është në zhdukje
Në miqësi, skam pse i mbaje”
G Ded;
“”””””””””””
LUM PËR ATA QË DASHUROJNË
Si lumi, që merr rrjedhën
E vershon, pa ndaluar
Dashuria vjen, kur se pret
Dhe endërren, e mban zgjuar
Si lulja, qe çel në pranverë
Nga sythet, që shpërthejnë
Ajo merr, formën e bukur
Dhe shijon, të sajën aromë
Dashuria, vjen pa pytur
Athere, kur ti s’medon
Te ngrohë, si rrezja diellit
E shpirtin, ta sheron
Lum për ata, që dashurojnë
E adhurojnë, me pastërti
Dhe dine, ta vlerësojne
Se çdo të thotë, dashuri”
G Deda;
