TJETËR PLANET
Sikur të kishte një tjetër
planet jetë,
askush përveç djajve,
këndej s’kishte mbetë….
Njeriu bishë,tokë në zjarr,
qielli pa zogj,bomba mbi krye,
trupa dhimbjes s’i pa emra,
pa kokë e gjymtyrë
lundrojnë lumenjve gjaku,
botë sa herë ferri
të erdhi para syve?!
Unë që e përjetova qiellin pa diell,
e pranverën pa këngë,
e di mirë çka është lufta,
sa lule të njoma
i pashë duke
u djegur
në flakë.
Çfarë egërsirash njerëz kohës
dhimbjes po humbas,
kur i shoh të ndaluara
lojrat e fëmijëve,
s’di a vlen më shumë zjarri
i armëve,
a loti i nënave e foshnjëve
që rrugëve të ferrit,
zjarrin e helmin e mbajnë,
nënat në gji,
fëmijët në grusht…
“””””””””””””””””””””””
QIELL I PADUKSHËM
Kur femra qan,qielli kryset,
stuhia i mbulon malet
degët e lisave përplasen,
mbi shkëmbinjë
copa dhimbjesh bien,
fushat dridhen
riga lotësh,
shtratit të jetës
flasin me kohën.
Sa qiej të padukshme
heshtjeve rigojnë
në oazën e shpirtit,
lot i ri përqafohet më të vjetrin.
Dihatje melodi e çdo kënge,
betim i lavdisë,
rrufe që portret e dijeve,
më dridhje i grisë.
Identitet i pathyeshëm,
mbi djajtë,
kështjellë e dashurisë,
stuhisë,
forcë prej shkëmbi,
ku stërkalet përplasen,
lot i kristalt,murosur akullnajave,
femër e papërulur asnjëherë.