MOS RAFTE ME U HARRUE
N’mos e paqa nafakë n’këtë jetë me t’taku,
atëherë
Ndjenjë e mallit për shikimin tand,
qoftë mos me u harru
mos raftë me u harru,
E kjo dhimtë trishtimi, nëpër ëndrra diftue
Edhe çuet kur t’jem, le t’mbetet mbi mue.
Qysh pazareve t’dynjasë m’kalojnë ditët e mia
E lekë t’dynjasë, mbushin duert e mia
Që fitua asnjëgjë s’kam,
qoftë mos me u harrue
– mos raftë me u harru,
E kjo dhimtë trishtimi, nëpër andrra diftu
Edhe çuet kur t’jem, le t’mbetet mbi mu.
Kur lodhun e pa frymë, skaj rrugës t’jem ulun,
E shtratin krejt poshtë n’tokë,
ta kem shtrue n’pluhun,
Se udh’e gjatë m’pret para meje, koftë mos me u harru
– mos raftë me u harru,
E kjo dhimtë trishtimi, nëpër andrra diftu
Edhe çuet kur t’jem, le t’mbetet mbi mu.
Kur dhomat e mia të jenë zbukuru dhe
Za i fyellit bashkë me t’qeshunat, shurdhu
Për që nuk t’ftova n’shpinë teme, koftë mos me u harru
mos raftë me u harru,
E kjo dhimtë trishtimi, nëpër andrra diftu
Edhe çuet kur t’jem, le t’mbetet mbi mu.