KUR FJALËT SHTEROJN
Asnjë fjalë e bukur nuk lind nga buzët
Gjuha bie në gjumin e harresës
Mendimet kthehën në lojën e laberintit
Mu aty ku ishin në pikën e fillimit
Trupi zemrën e rënduar mexi e bartë
Frymarrja e ç`mendur si ujku ulërinë
Kur shterojn fjalët njeriu i ngrirë
si një mumje mbetet dhe
nuk ke forcë ta mbrosh as vetëvetën
Para syve të tu të ç‘mendurit
luajn lojën e quruditur
Kur fjala mungon
Dhe ti mbetesh me sy drejt qiellit
16.07.2022
K.D.
Zürich
“””””””””””””
PERËNDIMI I DIELLIT
(Ripostim)
Bukuri përrallore
e papërshkruar në qiell
ngjyrë e kuqrremtë
bashkë me diellin magjik
Para përëndimit të diellit
del hyjnia mbretërore
duke shpalosur
bukuritë e tij shekullore
Dhe toka bën sehir
nga kjo bukuri e rrallë
deti merr ngjyrën e kuqërremtë
dhe trimërohet
Shpezët rrotullohën
me dashuri
dhe natyra fal buzëqeshje
me kundërmim
Kujt t`i falemi
për këtë bukuri
Kush e sjell
dhe kush e merr
Engjëjt janë të padukshëm
në fluturim
hyjni e pazbuluar
deri tani
Nuk kam aftësi
më tej të ligjëroj
kënaqem nga toka
kur të shikoj
