Kozeta Zavalani

Welcome March!

Zgjohem bardhësisë së agimit,

teksa pellgjet e diellit heshtin;

muajmbarë të pranverës ju uroj!

Gjerb kafen e imagjinoj,

të vrarët fushave të Ukrainës,

mbuluar me vesë mëngjesit:

Pak ditë më parë ishin gjallë,

ndjenë agimin, panë perëndimin e diellit,

dëgjuan cërrima zogjsh,

që tashmë janë verbuar mëngjesit,

heshtur drurëve gjetherënë,

plagosur bombardimeve,

që zgjaten, të krehin flokët e diellit,

fshehur pas shpinës së pranverës.

Një nënë sheh fëmijët të vdekur,

e pa gojë vajton.

Ata ishin mishi i mishit të saj,

fryma e frymës së saj,

të rënë për lirinë e atdheut.

Vdekja këndon pikëllimin

që shkëlqen mbi lotët e diellit këtë mëngjes.