MIRËNJOHJE PËR BUZËQESHJEN QË SHNDRIT SI DIEL
( Pavlina Evro Ylli, në përvjetorin e ditëlindjes )
Dashuri, mirënjohje më fali buqeta,
Te bukura gonxhet e trendafilit , bijë,
Si fllad i ëmbël erdhi përshëndetja,
Për të sjellë tek unë çaste mbrekullie,
Mirënjohje që je në jetën time o bijë ,
Ti dhe unë vajza të qytetit me kalldrëm ,
Që gjunjët i vramë sa herë që ramë,
ku u rritem me serenata nën hëne,
Vitet që kaluam ,mallin,shkollën, këngën,
Një ditë në bango ,o mike, emrat shkruam ,
Dhe ecëm bashkë në rrugën me ëndrrën ,
Vrapove shpejt, si shigjete çave erën
Mua më morrën vargjet, lirinë e shpirtit,
Të jepja diturinë, të lexoj Lagush e Fishtë ,
Të të shoh të ngresh flamurin, krenarinë ,
Bota të njohë të shpejtën, të madhërishmën Pavlinë
Mirënjohje për buzëqeshjen që shndrit si diell
Për puthjet në ballë, që më ngrohën shpirtin ,
Në emër të Zotit të pamohueshëm, bekimin ,
Që të kemi ngazëllime gëzime shkëlqimin,
Mirënjohje moj bijë e krenarisë korcare,
Gjendur për cdo emigrant mike, shoqe,
E kjo kantatë shpirti ndoshta është e vonuar,
Por ke qenë , aty, në shpirtin tim, e gjithmonshme
Të gjithe duam në jetë të kesh Pranverë
Jeta jote të rrjedhë si gjaku në aortë,
Dielli të të ngrohë si tokën me rreze të paqme,
Mirësinë në cdo përvjetor me pranverime
k@dd
“”””””””””””
KUR DËGJOJMË KËNGËN E DJERSËS…
E kam dëgjuar shpesh këngën e shiut,
në ugar kur përzihet me bulëza djerse
përher ushqeu çdo bimë, që në arë mbiu
dhe u bë këngë me melodi t’përjetshme.
Dhe pika e djersës ka formën e lotit,
kur derdhet në tokë, vend i mërguar,
e madhe bëhet sa perimetri i globit
e mbetet vlagë e një jete t’pashijuar.
Si unë këtë këngë e dëgjon gjithkush,
kur loti e djersa mbushin dëng një lumë,
kur derdhet djersa detin plot e mbush
dhe deti dallgë blertë vë kokën tek unë…
Shija e muzës poetike ka shijen e djersës
ndaj artit tim s’i mungon vlaga e kërkuar,
veç djersa peshon në kandarin e së vërteës,
te çdo germë poezie është energji e bekuar.
